Synergo

Korfbal in Utrecht

Oude verhalen – Marco

door · 13/06/2022

Hoe ging het korfbal lang geleden? Hoe was het korfbal vroeger bij SAMOS of DVS? Wat gebeurde er bij Synergo? We zoeken oude verhalen voor #100jaarkorfbalinUtrecht en #25jaarSynergo. Deze keer oude verhalen van Marco Spelten.

Om Marco Spelten te kunnen interviewen moet je eerst op zijn site actiefotografie.nl de agenda opzoeken en dan kijken of er ergens een gaatje is, want Marco is ongeveer bij alle (internationale) korfbalevenementen te vinden. En daar maakt hij vervolgens prachtige foto’s. Dat is natuurlijk mooi, maar zie hem maar eens te spreken te krijgen. En dan had ik ook nog eens gezegd dat ik wel naar hem toe zou komen, want online interviewen vind ik maar niks. Maar goed, dan moet je dus naar Dronten tegenwoordig.

Enfin, als ik eenmaal in Dronten op het juiste adres ben aangekomen, staan er meteen twee mokken in de vensterbank te pronken, in schitterende jaren ’70-kleuren. Als ik zeg dat ik die nog nooit gezien heb en heel graag op de foto wil zetten, zegt Marco: ‘Nee, die neem je straks mee. Die moeten naar Synergo.’ En dat blijkt dan pas het begin van een enorm archief dat ik na afloop van het interview mee naar huis sleep.

Korfbal

‘Eigenlijk wilde ik al eerder beginnen met korfballen, bij VOGEL, want daar speelde mijn broer al, maar dat was te ver weg,’ vertelt Marco als ik hem vraag wanneer hij eigenlijk begonnen is met korfballen. Maar broer Erik zei: “Ga jij maar naar SAMOS, dan kom ik vanzelf ook wel”. Dus begon Marco’s carrière bij de jongste aspiranten van SAMOS, met Frank Dingjan als eerste trainer. ‘Ik was geen enorm groot talent, dus ik belandde steeds in de “tussenploegen”, dus niet in het A-, maar in het B-team.’

Eerste doelpunt

Toch heeft hij best wel wat successen om over te vertellen en het verhaal van zijn eerste doelpunt verdient extra aandacht: ‘Ik speelde nog niet zo lang en ik viel in bij de pupillen, een leeftijdscategorie lager dus.

We speelden een toernooi bij BEP in Purmerend en ik had de aanwijzingen van trainer Frank goed onthouden: ‘Als je vrij staat, altijd schieten!’, dus toen ik vrij stond, schoot ik: raak! We verloren de wedstrijd met 1-0…’

Tweede

‘Later kwam ik wel in betere teams terecht, met onder andere Otto van de Vijver en Janwillem Wind als trainers. We werden alleen wel altijd tweede in de competitie, achter SMS, want die hadden de duivelse tweeling Van Beek.’

Onweersbui

Marco schopte het tot de Selectie Midden-Nederland en maakte (in theorie) zelfs nog kans op een selectie voor het Nederlands (junioren)team. Op het toernooi waar die selectie plaatsvond, beëindigde een onweersbui het toernooi voortijdig en kwam hij helemaal niet aan spelen toe. Dus de enige kans ooit eindigde met niet spelen.

Hij zegt wel: ‘Ik was er toch nooit ingekomen. Wel bij het bekendmaken van de geselecteerden zag ik Aldo bij het horen van zijn voornaam twee meter van de grond komen, maar de teleurstelling was groot toen de genoemde achternaam niet Zwijgers was maar Ottens.’

Als senior kwam Marco bij SAMOS uiteindelijk in het 2e terecht, in de Reserve Hoofdklasse, maar toen was de sportieve neergang al enigszins ingezet en verdwenen er steeds meer spelers naar andere clubs.

Zo werd het voor Marco ook al snel minder leuk en koos hij ervoor om dichter bij zijn werk te gaan spelen, bij Onder Ons in Oosterbeek. Door verandering van werk naar Woerden en een verhuizing naar Maarssen werden dat al gauw VOGEL (toch nog!) en weer iets later OVVO.

Daar speelde hij nog even overgangsklasse, maar koos hij al snel voor het fluiten, trainen/coachen (met broer Erik) en nog iets later de fotografie, waardoor het zelf spelen minder belangrijk werd.

Broers

Marco bleef wel spelen, maar dan op lager niveau en kwam toen eindelijk met zijn broer Erik in één vak te staan. Alleen speelde Erik in SAMOS 3 en Marco in OVVO 4 en waren ze dus elkaars tegenstanders.

Saillant detail is dat OVVO in die wedstrijd kampioen werd; er werd met 9-10 gewonnen en zo versloeg Marco niet alleen zijn broer, maar ook zijn eerste trainer, Frank. Het was tevens het allereerste kampioenschap dat Marco behaalde!

Marco en Erik werden echter ook nog teamgenoten. Eerst was Marco altijd “de broer van… (oud-hoofdklassespeler en ex-international Erik)”, maar door zijn bekendheid als fotograaf gebeurde het steeds vaker andersom, dat Erik herkend werd als “de broer van…”

Dit is meteen een mooi moment om terug te komen op een anekdote uit het interview met Erik: Na een dik gewonnen wedstrijd van VOGEL 2 zei mijn tegenstander tegen Marco dat hij eens in Groningen, spelend bij ROG tegen SAMOS, ook eens 8 goals om z’n oren had gehad. Hierop zei Marco: “Dit was precies dezelfde heer waar je toen tegen speelde!”.

Volgens Marco ging het om een midweekwedstrijd van Victum tegen OVVO, maar dat mogen de heren Spelten samen uitvechten.

Wisselingen

Dat beide broers nogal eens van club wisselden en elkaar steeds weer op verschillende manieren tegenkwamen, maakt het niet overzichtelijker. Ook niet voor mij als interviewer – want met een gedeeld OVVO-verleden en gedeelde oud-teamgenoten die zowel bij OVVO, VOGEL, SAMOS, SMS als Synergo vandaan komen, moet ik af en toe flink mijn best doen om met de aandacht bij het SAMOS-verleden te blijven.

Wonderlijk korfbalweekeinde

Tijd voor wat structuur. Kortom, terug naar SAMOS. Marco vertelt over een van de meest wonderlijke korfbalweekenden in zijn leven: ‘Ik coachte op zaterdag mijn jeugdteam, floot Kesteren tegen VOGEL en was ’s avonds laat nog reserve bij SAMOS 13.

Met die dag in de benen, moest ik zondagochtend om 11.00 uur met mijn eigen ploeg, het toenmalige 3e, spelen en ik schoot er een paar in, dus de trainer van het 2e vroeg of ik op de bank bij 2 wilde komen zitten. Dat speelde toen Reserve Hoofdklasse, maar toen ik erin moest, scoorde ik weer een paar doelpunten.

Toen kwam de vraag van Kees Vreeken of ik ook bij 1 op de bank wilde. Inmiddels begon de vermoeidheid al wel een beetje toe te slaan, maar tegen zo’n vraag zeg je geen nee natuurlijk.’

Marco gaat verder: ‘Een minuut voor rust raakte Leon Dessé geblesseerd, en tot mijn verbazing moest ik ook hier invallen. Ik kwam bij Saskia Backx in het vak en die verloor nooit reboundduels. Ook hier scoorde ik nog een paar doelpunten. Twee minuten voor het einde van de wedstrijd werd ik, moe gestreden, uiteindelijk toch gewisseld.

Dat heeft Frank Backx veel later nog eens tegen me gebruikt, want er kwam bij OVVO een denktank waar je, naar Franks zeggen, alleen in mocht als je minimaal een half uur op het hoogste niveau had gespeeld. Ik kwam twee minuten tekort dus ik mocht niet in die denktank…’

Mitella

Een andere mooie anekdote is de juniorenwedstrijd tegen aartsrivaal SMS, waar altijd van verloren werd. ‘Friso was ons geheime wapen en SMS had de nodige angst voor hem, maar om de tegenstander te misleiden, had hij zijn arm in een mitella gedaan, zodat het leek alsof hij niet mee zou doen.

Warmlopen deed hij in de gang waar niemand hem zag. Vlak voor de wedstrijd stapte hij opeens toch het veld in. SMS schrok zich te pletter en was dusdanig van slag dat we ze een punt afhandig maakten: 3-3.

De return was een minder mooi verhaal: we speelden in de Catharijnehal, als voorprogramma van een interland, dus er was heel erg veel publiek. Voor ons een echte kampioenswedstrijd, want de winnaar zou de titel pakken. Kees Bouwman scoorde de enige goal in de eerste helft en we leidden dus met 1-0. De tweede helft moeten we het maar niet over hebben. Het werd 1-8.’

Namen

Als ik naar nog wat namen uit de SAMOS-tijd vraag, noemt Marco onder anderen Mamoun Loukili, ‘de beste korfballer aller tijden’ en Hans Kraak, van wie hij een soort verslaggevershulp was: ‘Ik belde wel eens uitslagen en doelpuntenmakers door’.

Ook vormden Hans en Marco samen het “onverslaanbare duo” met tienen, met als belangrijkste wapenfeit dat ze samen nooit een wedstrijd gewonnen hebben.

Fotograaf

Inmiddels is Marco alleen nog als fotograaf betrokken bij de korfbalwereld. Hij begon ooit samen met René Oosterom (van OVVO) de Nederlandse korfbalsite en vandaaruit ontstond er behoefte aan goede foto’s en meer fotografen.

Toen heeft hij, in 2005, ‘Korfbalfoto’ opgericht en hoewel je de foto’s van toen, volgens Marco, nu niet meer zou durven publiceren, werd het een groot succes. En werd Marco een gevierd en gewild fotograaf, want kijk maar eens in zijn agenda op actiefotografie.nl.

Overigens ontvingen Marco en René samen in 1998 van het KNKV de Wilson Erebeker. Het KNKV was echter wel wat traag met het opsturen van de beloofde replica’s. Dit voorjaar, na 24 jaar, hebben beide heren de bekers uiteindelijk toch nog mogen ontvangen…

Marco, bedankt voor deze mooie verhalen!
Femke.

Zie ook

Tags: