De laatste loodjes… (verslag S1)
…Zijn het mooist, dat kan je wel stellen na de overwinning van gisteren op Wordt Kwiek.
Na de teleurstelling van vorige week werd door ons afgelopen dinsdag de blik op de wedstrijd van afgelopen zondag gezet. Dinsdag trainen met gehele selectie en donderdag alleen met de spelenden.
De trainingen waren scherp beide dagen. De donderdagtraining werd ook nog onderbroken door een ludieke actie van de RGB. Voor mij stond de week ook in het teken om informatie in te winnen over de tegenstander. Gedurende de week werd ik ook via mail op de hoogte gehouden over het aantal mensen dat mee ging met de bus.
Het is zover
Zondag lekker vroeg naar het veld om sfeer te proeven. Om 12.15 uur vertrokken we met spelers en reserves naar Apeldoorn. Daar aangekomen was de bus van Wordt kwiek al gearriveerd. En gezien het aantal mensen dat daarbij aanwezig was, weet je dat je in ieder geval met 1-0 voorstaat wat het supportersgeweld betreft. En dat is tijdens de wedstrijd ook wel gebleken!
Inschieten, wedstrijdbespreking. Daar geef je informatie over de tegenstander en hoop je dat de aanwezige zenuwen omgezet worden in positieve wedstrijdzenuwen. Maar je geeft je spelers ook mee dat ze van de wedstrijd moeten genieten. Want dit soort wedstrijden vergeet je nooit meer.
De wedstrijd zelf werd een thriller, zonder dat ik maar één keer het gevoel heb gehad dat we hem zouden gaan verliezen. 1-3 achter en vanaf dat moment steeds aan de goede zijde van de score, behoudens de laatste minuut. Maar ook dan heb je vertrouwen in bepaalde kwaliteiten in je ploeg die je op dat moment niet in de steek laten.
Verlenging
Twee maal vijf minuten verlengen (wat gaan die minuten trouwens snel). Weer steeds voor, maar ook nu geen afstand kunnen nemen. En dan de loterij van het strafworpen nemen.
Strafworpen
De ploeg nam op dat moment zelf haar verantwoordelijkheid en de mensen die niet zeker waren gaven dit ook meteen aan. En dan komt de routine die je op de bank hebt zitten echt van pas. Onze eerste ging raak, de tweede mis en de rest werd er koelbloedig ingelegd. Bij Wordt Kwiek de derde en de zesde mis. En dan bij een stand van 6-5 in ons voordeel en beide ploegen nog één strafworp te nemen, loopt Sander Hofman naar de stip (Sander stond een minuut voor tijd al omgekleed naast me met de mededeling ‘zet me er maar in, ik scoor de winnende’) en dan weet je dat je gewonnen hebt. Hij raakt en dan is er de heerlijke ontlading, gewonnen en wat nog belangrijker is, gehandhaafd in de tweede klasse.
Bedankt!
Anne, onze voorzitter, feliciteert je en dan is er de emotie. Wat een eind van een zaal seizoen! Ik wil iedereen bedanken die ons dit zaalseizoen heeft gesteund; de supporters die er gisteren waren en ervoor zorgden dat we het gevoel hadden dat we een thuiswedstrijd speelden. En natuurlijk mijn gehele selectie, Marc en alle andere reserves tijdens het seizoen.
Op het moment dat ik dit schrijf, denk ik ook even aan onze tegenstander van gisteren. Dan weet je ook meteen hoe dicht winst en verlies bij elkaar liggen, namelijk twee strafworpen.
Wij hebben gewonnen en dat geeft een geweldige impuls voor de tweede helft veld, want ook daar moeten er nog wat finales gespeeld worden.
Nogmaals, iedereen bedankt en ik weet waar we vandaan komen, namelijk uit UTREG CENTRAAL.
John
