Keep dreaming!

Heeft niet elke korfballer het wel eens gedroomd: in het veld staan als het eerste speelt? Ik in ieder geval wel. Maar tussen droom en daad staan niveau-eisen in de weg, en eerlijk gezegd ook wel wat praktische bezwaren.

(Zo ben ik geen fan van trainen om maar eens wat te noemen.) Toch is het me afgelopen zaterdag gelukt. Voor het eerst mocht ik meedoen met een wedstrijd van het eerste. Oké, het was het vlaggenschip Van Fiducia. En van Gemini. En ik was de enige die een zwart shirt droeg… Maar ik was er toch mooi bij.

Gepromoveerd

Net als Mamoun Loukili zijn Sebastiaan van der Steen en ik (Barry Roest) gepromoveerd als scheidsrechter. En zaterdag floot ik dus voor het eerst een wedstrijd van een eerste. Het werd me gelukkig niet meteen heel moeilijk gemaakt, zelfs niet toen ik heel resoluut een spelhervatting aan de verkeerde partij gaf. Aan het einde van de wedstrijd vertelde een van de coaches dat een scheidsrechter gemiddeld zes fouten per wedstrijd maakt. Geen idee of het waar is, maar het stelde me in ieder geval gerust. Ik had het nog niet zo slecht gedaan.

Publieke zaak

Is een eerste fluiten spannend? Ja. Maar wel om een andere reden dan waar ik vooraf rekening mee had gehouden. Bij mijn voorbereiding had ik aan veel gedacht, maar waar ik niet op gerekend had, was 70 man (m/v) publiek. Dat maakte deze ontgroening vooral spannend. En leuk. Want ook als scheidsrechter word je beter van een enthousiast publiek. Je loopt net wat harder, je concentreert je nog wat meer.

Misschien is je droom om in het eerste te spelen inmiddels vervlogen (of vervuld), als scheidsrechter kun je ook na je 30e nog in een wedstrijd met het eerste debuteren. Ik kan het je in ieder geval van harte aanbevelen.

Hartelijke groet,

Barry Roest