Kamp2011: De Mol, achter de schermen
Wat is er allemaal gebeurd achter de schermen van het kamp? En dan hebben we het niet over de kampcommissie of de keukenploeg, maar over wat er in het diepste geheim binnen in de kampgroepjes gebeurde. De mollen vertellen. Schrik niet, want je eigen teamgenoten doen een boekje open hoe ze je hebben genaaid. Of hoe ze hebben geprobeerd je te naaien…
Iedere mol heeft op een eigen manier geprobeerd invulling te geven aan het mollenschap. Jeffrey en Arjen (geel), Mirjam en Sander (groen), Sjoukje en Paula (rood), Charlotte en Walter (paars), Erik en Karel (oranje) en Jurriën en Ewoud (blauw) vertellen.
Vooraf vraag ik je toch (een beetje) medelijden te hebben met de mollen. Het was niet eenvoudig om De Mol te zijn…
O ja, deze bekentenissen kunnen soms als schokkend worden ervaren! Er zijn ook geen rechten aan te ontlenen. En overeenkomsten tussen namen of gebeurtenissen zijn natuurlijk louter toeval.
Veel (lees)plezier met deze unieke openbaarmaking van wat (bijna) niemand wist in ‘De mol, achter de schermen’!
Sander.
Gele mol: Jeffrey
Dierengeluidenspel
Ik liep met een groep kinderen waarbij ik al snel door kreeg dat ze het leuk vonden als ik geluiden deed van nietbestaande dieren. Waaronder De Oeioei vogel, Paella vogel (Paula aantal jaar terug). Ik maakte dus deze geluiden de hele tijd, zodat mijn groepje de andere dieren simpelweg niet kon horen. Resultaat: laatste!!! (niet ontdekt)
Zoek de molshoop
Dit was alleen met de oudere jeugd, deze manier van mollen was echter heel simpel: eerst m’n groep ‘kwijtraken’ en dan tegen posten aanlopen die kaartjes afpakken. Vervolgens een half uurtje blijven zitten bij Paula en m’n groep naar de verkeerde posten sturen. Resultaat: laaste!!! (nog niet ontdekt)
Waar is de Mol?
Hierbij ging ik andere groepen helpen door de pijlen die ‘verkeerd’ werden gehangen weer goed te hangen. Verder stuurde ik m’n groep de verkeerde kant op, omdat ik een pijl ‘niet’ gezien had. Tja, wie stuurt nou z’n mol terug om te kijken of we een pijl gemist hebben…?! Dus maar 3 van de 9 opdrachten gevonden.
Eenmaal aangekomen bij het kamphuis blijkt dat deze manier van saboteren geen zin heeft gehad, want we kregen de gemiste opdrachten gewoon van Loes in onze handen gedrukt. Resultaat 1e (verdenking aanwezig, maar toch niet gestemd op mij).
Endemol
Geen actie ondernomen. Resultaat 4e.
Geen enkel spelletje gesaboteerd, zelfs m’n eigen spel gewonnen!! Echter, schijn bedriegt, onze jury (Ewoud) had bekend gemaakt tegen mij dat die een mol was. Na een deal gesloten te hebben, kreeg ik de uitslagformulieren in handen en 5 punten in 0 punten veranderd. Resultaat: 4e (verdenking 0,0%; nog niet ontdekt).
Mollenjacht
Het enige dat ik hier gedaan heb is m’n groepje niet gewezen op de figuren die ik zag. Resultaat: ?? (Zware verdenking en stem door mijn medemol genaamd Arjen. Niet geweten dat er 2 mollen in 1 groep zitten…).
Ik houd van Molland
Geen actie ondernomen, zelfs goed gespeeld. Resultaat: 2e (verdenking afgewend; geen stem).
Molmac
Alleen de omlijning neergezet van het spandoek. Verder ben ik weggelopen en heb dus niet geholpen (uiteindelijk was er tijdnood en vonden ze me en wel en heb ik geschilderd). Iedereen was weg; ff een klodder oranje verf er opgegooid. Resultaat: 1e, samen met iedere groep (niet ondekt).
Mollenroof
Hier had ik echt over nagedacht welk groepje laatste stond. Eenmaal begonnen met spel, hard aan het vals spelen door middel van verdediger en aanvaller te gelijkertijd te zijn, om zo zoveel mogelijk kaartjes te verzamelen. Vervolgens ben ik rondjes gaan lopen rondom de posten en heb ik kaartjes weggegeven, mits deze groepen dan een kwartet konden krijgen.
Fluitje was gegaan en ik lever 10 kaartjes in bij m’n groep (totaal geen weet gehad van m’n acties en dus ook geen verdenking van mol). Uiteindelijk bleek dus dat niet alleen de kwartetten punten waren, maar ook de kaartjes… Resultaat: 2e… beetje jammer!!!
(niet ontdekt; verdenking op Marcel gelegd… Eenmaal terug bij het kamphuis, begint medemol Arjen te praten en weet de verdenking op mij te leggen: 2e en tevens laatste stem binnen).
Ervaring als mol was echt top, grappig was dat bijna het hele kamp na 2 dagen al wist dat ik de mol van groep geel was, maar m’n groep geel niet wist dat ik de mol was. Het was makkelijk om bij een stemming gelijk een naam te noemen en de rest volgt wel (totdat Arjen begint te praten, toen werd er ineens nagedacht en wel goed gestemd…)
Jeffrey.
Gele mol: Arjen
Een mollenverhaal
Na een reguliere drukke werkdag denk je rustig te genieten van je avond, hapje, drankje, niemand thuis, dus de remote helemaal voor je zelf. Niets mis mee tot zo ver, en opeens de eerste mollenstreek. Je zult denken ‘nu al, een week voor kamp?’ Tja, ik wist het zelf ook niet, maar tijdens het kamp vallen er langzaam stukjes op hun eigen plek…
Maar ja, de telefoon verstoorde de rustige avond, het was de opperoppermol (Leon), met naar later bleek een mooi molverhaal. ‘In jouw groepje wilde een aantal kinderen geen mol spelen, en anderen waren te opzichtig. Daarom hebben we alleen bij team geel ervoor gekozen om een begeleider de mol te laten zijn’. Zo gezegd, zo gemold.
Dierengeluidenspel/ zoek de molshoop
Team geel deed het de eerste dag erg goed, 2x laatste en dus met 1 punt stijf onderaan de ranglijst. Prima mol gespeeld zou je zeggen, of zijn ze echt zo slecht? Ik had alleen maar wat kaartjes afgegeven aan andere teams na afloop van het spel, en de groep richting de mol gestuurd om kaartjes te verliezen. Maar blijkbaar was dat genoeg.
Waar is de mol?
Leuk, leuk, leuk, pijltjes omdraaien en groepen de verkeerde kant op sturen; als begeleider laat je dat toch nooit toe?? Dus braaf alles weer netjes goed draaien. De andere groepen moesten immers punten scoren, en ten slotte al gehoord dat alleen de voorlaatste groep het rood onmogelijk zou maken om een 3e keer achter elkaar te winnen. Bij de opdrachten rustig meewerken en dus niet verdacht worden. Zo kan je met een gerust gevoel rustig achteraan rondlopen. Toen liep de route dood!? Vreemd, wij waren tenslotte de eerste groep?? En jeffrey had de route bij de laatste pijl aan beide kanten gecontroleerd, vreemd?? Maar de route liep bij iedereen fout, dus einde wandeltocht. Helaas waren Marcel en Anne superactief bij de spreekwoorden en het verhaal, en zelfs de winst voor het verhaal. Maar goed, met de extra puntjes net niet meer laatst, een mooi streven als begeleider en mol tegelijk
En dan de stemrondes, gelukkig maakte Jeffrey zich erg verdacht. Wel vreemd want ik was tenslotte de mol. En kan er ook op begeleiders gestemd worden? Geen idee, zal eens kijken wat er in de kampboek met spelregels staat. Nee, er staat niets over, dus het zou best kunnen. En weer wat stemmen voor Marcel, die al het hele kamp zijn best doet!! Tja dat ging dus weer prima (dacht ik).
Endemol/ Ik houd van Molland
O ja, bij het filmen en molland wel actief meegedaan, sommige spellen zijn wel leuk en wil je gewoon winnen.
Molmac
Dan een spandoek maken, gelukkig hielp de kampcommissie mee, en moest mijn groep eerst de corvee afmaken; weer wat minder tijd. Oh, mag je echt niet op de tafeltennistafel, dan maar lekker onder de bomen, helaas viel er niet zoveel zooi uit. En nog maar een rondje langs de concurrentie lopen. Uiteindelijk wel meegeholpen zodat hij af was, moest tenslotte wel bij de wedstrijd van het eerste hangen. Maar waar komen opeens die oranje vlekken vandaan???? (zelfs voor deze mol was dit weer niet te verklaren).
Hoe ga je daar bij mollen? Meiden van de B, jullie wilden lekker shoppen!!!! En weer een half uur voorbij (Heleen, ondanks het gezeur is het echt een leuke zonnebril), ook de bruiloft een goed moment om bij stil te staan en ergens in een uithoek van het centrum twee rondjes lopen, als camouflage weer wat extra mollen proberen te scoren, want deze worden door Loes toch niet goedgekeurd. Loes wat was dit ook al weer? Iets met het niet honoreren van artistieke vrijheden van het gele team? (Sorry Marcel).
Bekendmaking
En dan uiteindelijk de bekendmaking van de mollen tijdens het begeleidersoverleg. In iedere groep een mol bij de kinderen en een mol bij de begeleiders?? En ik maar heel de tijd alle schuld bij Jeffrey neerleggen…… Zo kan zelfs een mol een mol mollen.
Arjen.
Groene mol: Mirjam
De groepsindeling werd bekend gemaakt, ik zat in groep groen! Ik ging me gelijk afvragen, hoe ga ik dit in hemelsnaam doen. Er zaten namelijk een paar bij die me het zeker moeilijk zouden maken.
Dierengeluidenspel
Bij het eerste spel hebben ze me echter niet gevonden. De mol was voor één avond in een wolf veranderd, diep in het bos op een donker plekje. Iedereen liep maar voorbij, en niemand die de wolf zag. Een paar meter van mij vandaan stonden wat groepsgenoten, maar ze liepen me gewoon voorbij. Ik had dus een goede verstopplek en groep groen had geen kaarten van de wolf gekregen. Het bleek echter dat we toch gewonnen hadden, dus het ‘wolven’ was niet helemaal geslaagd.
Zoek de molshoop
In de nacht was er ook geen kans, want zo close als we waren bleven we constant bij elkaar lopen. Waardoor ik helemaal niks kon uitvoeren, we raakten Wieke en Ilan echter kwijt. Ik kon weer mollen! Maar toen ik eenmaal wilde gaan mollen om gewoon m’n kaartjes weg te geven, stond Stefan naast me een heel verhaal te vertellen over dat we geen kaartjes hadden. Ik schoof de kaartjes maar weer terug in mijn zak, want ik wilde niet verdacht zijn op de eerste dag. Stefan maakte zich echter wel verdacht deze nacht, dankjewel. We eindigden ergens onderaan. Ook al hadden we alle hints per sms gekregen.
Waar is de mol?
Er was niet erg veel te verpesten, er waren toch al heel veel pijlen omgedraaid. Ik liep gezellig achteraan met de wat kleineren van de groep, die lopen namelijk langzamer en tijdrekken is altijd handig. Ik dacht niet mee over het verhaal dat we moesten schrijven; ik wist eerst niet eens wat we moesten doen. Eenmaal bij het kamphuis aangekomen kreeg ik de opdracht om het verhaal te schrijven, daar had ik echter niet heel veel zin in. Het was niet als mollenstreek bedoeld, maar we waren door mij te laat met het verhaal inleveren en zo hadden we maar 1 punt gekregen.
Endemol
Aan het filmpje heb ik zonder mollenacties meegewerkt, dat vond ik namelijk te leuk. Die dag zouden we op Wieke stemmen bij het sms’en van de mol. Ik kreeg echter te horen dat ze op mij hadden gestemd!
Beat the mol
En dan denk je, misschien kan ik dan nu eindelijk zorgen dat we echt geen punten krijgen. Dat was echter mislukt. Ik probeerde zo langzaam mogelijk de bekertjes van onder naar boven te brengen. Maar ook al deed ik het zo sloom, ik was als nog op tijd klaar. We stonden nog steeds 2e, onder team rood. We moesten dus niet meer te veel punten pakken.
Tijdens de mollenjacht in het dorp is het me ook niet echt gelukt om weinig punten te pakken. Ik heb echter wel weer tijd gerekt, de verkorte kampers in ons groepje waren inmiddels doodop en liepen heel langzaam. Ik liep met ze achteraan en de snoepjes deden het ook goed; iedereen stopte met lopen.
Ik houd van Molland
En dan de avond. Ik heb ook hier niet kunnen mollen, Ilan kon het hele verhaal dat ik had voorgelezen gewoon navertellen en in namen van liedjes ben ik heel slecht. Ik kan ze ook zeker niet verzinnen. Maar deze avond maakte Jan zich erg verdacht, door best domme antwoorden te geven.
Molmac
We gingen spandoeken maken, ook hier heb ik eigenlijk niks uitgehaald. Ik heb er alleen heel lang over gedaan om de letters op het spandoek te zetten. Uiteindelijk stonden ook alle handen erop in vrolijke kleuren. Die van Sander was echter donkergroen en Jari zorgde ervoor dat mijn hand in het donkerrood op het spandoek stond. (Jari had namelijk bedacht dat ik de mol zou zijn, met een theorie die ook heel goed fout had kunnen zijn.)
Mollenroof
Bij de mollenroof heb ik gewoon niet veel uitgevoerd. Behalve dat ik andere groepjes geholpen had, waaronder ook Jurriën de mol.
Groepje Groen is 2e geworden, toch te weinig uitgehaald? Het was in ieder geval leuk, maar toch ook wel heel moeilijk om te doen.
Mirjam.
Groene mol: Sander
Mijn tactiek was: in het begin vertrouwen winnen, tijdrekken (veel foto’s maken) en elke keer te laat komen. Met de auto, bij de groeps-sms, bij de uitleg van de spellen. En dan achteraf te horen krijgen dat ik altijd wel te laat ben… tja.
Dierengeluidenspel
Ik was degene die kaartjes moest afpakken van de groepen. Ik heb hier niet veel gedaan: wel mijn eigen groene groep gezocht en ondertussen veel foto’s genomen in het donker. Door de flits zie je daarna een tijdje niets… Toch maar een enkel teruggepakt kaartje teruggegeven aan mijn groene groep.
Zoek de molshoop
Ik bracht de jongste jeugd naar bed en toevallig kreeg ik het lijstje met aanwijzingen voor ogen. Goed doorlezen, onthouden en meteen zoeken op de aangegeven plek in het kamphuis om te verdonkeremanen. Niets gevonden!! Bleek gewoon op het bed te liggen…
De route klopte niet. Hoera, dat kost tijd! Eerst de groep een extra rondje laten lopen. ‘Om achter de rode groep te komen’. Daarna lekker uitgebreid gaan zitten en wachten op Rudolf toen hij de route kwam controleren. En we moeten een verhaal schrijven. Niets mee doen, gewoon wachten totdat er iemand op het idee komt! Uiteindelijk twee regels in laten leveren. Gnigni. Eén punt voor de moeite! Hoera! En het boomstam sjouwen: ik heb hier geen poot bij uitgestoken. ‘Nog even een fotootje!’
Endemol
Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen iets uit te halen met de film. Ik was van plan om de mol toe te voegen aan de aftiteling. Maar Ewoud moest ineens zelf iets doen met zijn eigen filmpje…
Beat de mol
De groepsleden moesten zichzelf inschrijven voor het spel. Ik had al verschillende namen ingevuld voor groen; vooral van mensen die helemaal niet in onze groep zaten.’s Avonds nog controleren wie zich al hadden ingeschreven. Het ging goed: sommigen stonden er al twee keer op, Wieke niet meer. De kampcommissie liet de begeleiders weer weten goed te controleren of het ingevuld was. Verdraaid, toch alles moeten invullen. Arjen vond het maar raar dat ik er zo lang overdeed: eerst uitzoeken wie ik had toegevoegd aan mijn team, toen kijken wie er nog niet opstond… Ik wilde niet dat een kangoeroe niet mee kon aan het spel omdat ik nieuwe leden had toegevoegd of Ilan twee keer had opgeschreven.
Die nacht door de eetzaal geslopen en het vakje van Wieke maar uit het blad geknipt. Maar ook dit had geen effect, behalve het grappige gezicht van Wieke die ochtend. Ook zonder inschrijving mocht je deelnemen aan het spel… Grrr. Wel als scheids de oranje groep wat extra punten gegeven. (Achteraf: sorry, Erik! Ik moest al zo hard lachen dat je tegen de wind in bellen door de hoepel wilde blazen!)
Tijdrekken, tijdrekken, tijdrekken. Met de kinderen verkeerd rijden zodat we te laat zouden zijn. Maar de oudste jeugd moest lopen en was er nog lang niet… Ai. Nog even een kwartiertje wachten op een telefoontje dat niet kwam. Hé, een trouwerij: even kijken. Een polonaise; doe mee jongens, en een foto! Nog even een snoepje. Nog even blijven praten. We moeten langs het water lopen, ‘want Jari zei dat de kikker daar zou zijn.’ ‘Nog een snoepje?’ Gelukkig wilde een aantal kinderen in de speeltuin spelen.
Ai, Ilan en Wieke vermoeden iets. ‘Je stuurt ons de hele tijd verkeerd!’. ‘Maar JARI zei dat de kikker aan de waterkant zou staan’. … Het viel steeds meer op… Ik moet me gedeisd gaan houden! ‘Wie wil er een ijsje?’ Wel het sms’je met het antwoord naar Leons oude telefoonnummer gestuurd.
Ik houd van Molland
Niet opvallen dus, en antwoorden geven. Gelukkig heb ik een popmuziek- en reclamekennis van min zes… Maar bij de eerste tonen van een muziekfragment wist ik het. ‘het ligt op het puntje van mijn tong!’ Zolang rekken totdat het nog twee seconden was. Artiest en titel noemen. Toch te vroeg; Wieke vond nog genoeg tijd om alles op te schrijven… Aarghh!
Molmac
Een spandoek maken: hoera, we hebben nog maar tien minuten. Dit gaan we nooit redden. Mijn hulp: verven met een zeer kleine kwast en dan een enorme hoeveelheid verf op de kwast doen, zodat alle verf snel op zou zijn. En de onderkant van het verfbakje eerst door de verf halen en dan op het spandoek zetten… Helaas, Jari zette het bakje goed en Ilan had ergens extra verf ‘gevonden’. Ze houden me in de gaten…
Krijg nou wat, het is gelukt! We zijn op tijd klaar. Hoe heeft Jari dat voor elkaar gekregen?! Nog even een afdruk van onze handen erop zetten. Haha, ik neem gewoon een andere kleur. Nee Mirjam, niet daar! Daar wil ik zometeen stiekem iets extra’s op het spandoek schrijven…
Het gaat fout vandaag! ‘Psst, Leon, je moét me helpen. Ons spandoek ligt rechts achteraan. Kun je er even iets mee uithalen? Ik word zo in de gaten gehouden en de kampcommissie heeft me al erg dwars gezeten…’
Wedstrijd
Formulier invullen over de wedstrijd van Synergo 1. Hieraan hoefde ik niets te veranderen; 18-10, 10 afstandschoten, 5 doorloopballen (de meeste door Ilse, haha!), 3 strafworpen voor Synergo, 3 voor Melmac. Dit zit wel goed; het zal een lastige wedstrijd worden. Idee in de groep gegooid voor het eerste doelpunt: ‘Door Melmac!’. Trapten ze niet in. Ook niet dat Dennis op de bank zou beginnen. (Uiteindelijk tweede geworden. Grmbbl…)
Twee tellen later, er is herrie over een spandoek. Maar niet bij mijn groep! NEE TOCH! Hij heeft het verkeerde spandoek aangepakt! ^%$..LE..#(&%..ON..#)&*! En hoe! En ik kan niet meer ongezien weg om zelf ‘de mol’ toe te voegen op het spandoek!
Dan nog maar snel een half blaadje als antwoordformulier in Loes’ handen drukken. Gevaarlijk, want ik word in de gaten gehouden en ik was de laatste met het formulier. Maar ik moest toch wat doen, het zal toch een keer lukken? Zonder risico geen winst… Wacht, ik geef gewoon Stefan de schuld, ze verdenken hem al een tijdje… En ja hoor, Loes blèrde meteen door de hele zaal ‘Sander, wat is dit?!’. Die verdwaasde en boze blikken van mijn groep in mijn richting! Uhm: Loes verdacht maken! Heb moeten praten en praten om dit recht te zetten… Pfff. Wie kan ik nog vertrouwen?! (O ja, Jeffrey!)
In Utrecht: ‘Loes, hier heb je de andere helft. Geen paniek. Hang de groep maar een verhaaltje op dat jij iets wilde proberen. Ik houd me wel van de domme…’
Shirts
Tegelijkertijd een nieuw spel bedacht. Loes trapte erin, Paula ook. Iedereen moest zijn Synergo-shirt meenemen (ik had hem natuurlijk niet bij me). De groepen kregen punten voor elk Synergo-shirt, inschietshirt en RBG-shirt. Ook kinderen opgevoerd die wel in onze groep zaten, maar toevallig op het veld liepen. Uiteraard zonder het juiste shirt. Puntentelling zo aangepast dat de groene groep onderin eindigde. ’s Middags weer Loes in het openbaar: ‘Ik wacht op je blaadje.’ Neeeh!
Mollenroof
Alle kaartjes direct in de grote cirkel gegooid. Lekker opzichtig, gemakkelijk te vinden. Drie verdedigers? Slim! Daarna rovers verzoeken snel weg te rennen; want de verdedigers letten niet op. En zo komen ze ook snel terug… Einde spel; twee kwartetten. Nadat Mirjam en ik kwartet hadden gespeeld met twee kwartetten, was er ineens een kaartje verdwenen. Huh, maar dat kwam helemaal niet door mij!
Grote schrik
De bekendmaking. MIRJAM stond op!! Ik dacht dat ik de enige mol was in de groene groep! Als ik dat had geweten…!
Sander.
Rode mol: Sjoukje
Dit kamp gaat gespeeld worden in groepen, dat was het eerste wat ik over het kamp te horen kreeg. En zoals altijd was ik van plan te gaan winnen, en natuurlijk zou ik zorgen dat we zouden winnen! Maar toen kwam Loes naar me toe: ‘Mag ik je wat vragen?’ ‘Ja, tuurlijk!’ ‘We hebben jou aangewezen als mol, vind je dat leuk?’ Ik, terwijl ik bijna stond te schreeuwen van blijdschap, ‘Ja, natuurlijk! Wat spannend!’ Supergaaf vond ik het, het enige probleem: het was nu de bedoeling dat mijn groepje niet zou winnen?! Potverdikkie!
Ondertussen kwam kamp steeds dichterbij, de site stond helemaal vol met berichtjes, we kregen het kampboekje en iedereen had het erover wie nou de mol kon zijn…Jolien en ik natuurlijk ook; we hebben het gehad over iedereen die mee zou gaan, en waarom hij/ zij wel of niet de mol kon zijn. Ik ontweek over mezelf praten zo veel mogelijk, en Jolien had niks door. Wel zei ze: ‘Als jij de mol bent hè, oei, dan word ik zo boos!’ Ik kreeg spontaan een lachbui en zij lachte gelukkig mee, en had niks door!
Kamp kwam steeds dichterbij, van een maand, naar een week, naar 5 daagjes, naar de volgende dag, en ik had mijn spullen nog niet ingepakt! Ik begon dus snel mijn tas in te pakken, en had jammer genoeg zelfs aan mijn Synergo-shirt gedacht…
Toen was het woensdag 1 juni, na een vermoeiende dag school (films kijken is zo zwaar!) begon ein-de-lijk het kamp! Terwijl we in de Synergo-kantine verzamelden en de groepjes te horen kregen (team rood), zat ik te balen dat ik met zulke goede mensen zat. Hoe kon ik het nou verpesten?! In de auto nog goed in gesprek over de mollen, maar nog steeds wisten we geen mollen. Volgens Sander, Janneke en Jolien, met wie ik in de auto zat. Aangekomen op het terrein ging iedereen naar de nu-nog-nette-slaapkamers. En niet veel langer begonnen we met het eerste spel.
Dierengeluidenspel
Door het bos lopen waar allemaal kinderen en begeleiders uit groepjes zich voor deden als dieren. Hoe kon ik hier nou iets van maken?! Ik was geen dier, dus ik kon jammer genoeg niet gewoon m’n mond houden. Nee, ik moest met een groepje meelopen. Een beetje overdrijven werd het dus. Zoals bijna iedereen wel weet, hou ik niet zo van het donker, en dat kwam nu wel goed uit! Ik heb het hele spel geroepen hoe verschrikkelijk ik het vond in het bos, en dat niemand me moest laten schrikken. We liepen heel langzaam, want ik liep voorop met twee schatjes aan m’n arm. En op een gegeven moment kreeg Majdouline een tak in haar oog en wilde ze graag terug naar het kamp. Dit was een kwartier voor het spel was afgelopen. Onur zou met haar samen gaan, maar mij leek het een beter idee als de groep bij elkaar bleef…
Zoek de molshoop
Ook ’s nachts. Tijdens dat spel was ik ook heeel bang, liep mijn groepje heeeeeeel langzaam en hebben we veel op de grond gezeten! Toen we in het kamphuis waren om een kaartje te vinden, stonden we met drie in de kamer waar de kaartjes lagen. Ik stond voor de kaartjes, maar jammer genoeg net voor we de kamer uit wilden gaan, zag Mathijs ze…
Waar is de mol?
Bij het spel de volgende ochtend moesten we een verhaal schrijven. En zoals velen wel weten is een gedicht maken moeilijk, dus zei ik ‘laten we een gedicht maken!’ En toen maakten we een gedicht… Jammer genoeg was het een leuk gedicht en was ons filmpje goed gelukt…
Beat de mol
Bij dat spel moest je in 1 minuut een opdrachtje uitvoeren. Ik moest 200 tissues uit een doos halen. Jammer genoeg begon ik te snel en was het een beetje raar geweest als ik het niet haalde. Ik haalde het net voor het fluitje ging.
Mollenjacht
’s Middags liep mijn groepje, dankzij mij, telkens hetzelfde rondje, zonder het in de gaten te hebben.
Ik houd van molland
Een woord spellen, dat is niet zo moeilijk; ‘Jongens Mississippi, is met dubbel s en dubbel p!!’, zei ik tegen iedereen. Waarop ik zelf daarna het woord verkeerd spelde en iedereen Jolien de schuld gaf. Daar kwam ik makkelijk vanaf!
Toen had ik een molloos dagje, er waren geen spelletjes, en ons spandoek was zo mooi geworden en ik had er veel te veel aangedaan. Ik wilde hem gewoon niet kapot maken of onderspuiten!
Alleen bij de mollenroof ’s avonds heb ik nog een klein beetje gemold, ik rende bar weinig, bar langzaam en had bij elkaar opgeteld nul kaartjes meegenomen naar de post, was alleen maar kaartjes kwijt geraakt!
Dat waren alle molbare spelletjes, jammer genoeg was toen het kamp voorbij!
Sjoukje.
Rode mol: Paula
Dierengeluidenspel
Het vinden van zoveel mogelijk dierengeluiden: hierbij na afloop van het spel diverse kaartjes achterover gedrukt en diverse dubbele kaartjes (die dus niet tellen) bijgevoegd.
Helaas niet kunnen mollen, aangezien de kaartjes van team rood in handen waren van Arjen. Wel getracht andere kleuren mee te geven, maar dat werd helaas gezien!!
Waar is de mol?
Tijdens de speurtocht al lopende hebben diverse leden van de groep een gedicht gemaakt. Hoopte dat dit fout werd gerekend, aangezien er werd gevraagd om een VERHAAL en niet om een gedicht. Getracht het gedicht een andere wending te geven, maar dit is helaas niet gelukt.
Endemol
Tijdens het maken van het filmpje niet in beeld gegaan en verder ook geen rol gepakt, aangezien er in de beschrijving en tijdens de uitleg was gemeld dat ieder teamlid een rol moest hebben. Vlak voor de beoordeling door Loes en Rudolf dit nog even in de oren gefluisterd. Hier is helaas met de puntentelling verder geen rekening mee gehouden.
Beauty en de Mol
Drankjes van de A-heren achterover gedrukt en van genuttigd: helaas geen mollenactie tegen groep rood, maar wel lekker van geslapen.
Beat the mol
Ik was scheidsrechter bij een andere groep. Erg jammer, daardoor geen ruimte om te mollen.
Mollenjacht
Tja, deze goed doordachte actie is helaas helemaal in het water gevallen: was namelijk van plan om het papier van groep rood aan te nemen en net te doen of ik teken, netjes dichtvouwen en teruggeven. Helaas niet meer goed aan gedacht toen groep rood er was en dus wel een paraaf gezet.
Ik houd van Molland
Tja, wat zal ik hier nog over zeggen: eigenlijk maar eenmalig getracht om een fout antwoord te geven, maar daar waren andere groepen het niet mee eens. Hoofdstuk afgesloten.
Mollenroof
Diverse kwartetkaarten uit het spel gehaald, waardoor groep rood binnen zeer korte tijd geen kaartjes meer had. Aan andere groepen meerdere kaartjes meegegeven. Heb groep rood verteld dat we al 5 kwartetten hadden, net als aan andere groepen. Een oplettend iemand zag echter dat dit de reserve kwartetten waren. Toen net gedaan alsof dit alleen het mollen was richting de andere groepen.
Molmac
Tijdens het maken van het spandoek de groep aan zijn lot overgelaten en geen interesse getoond in het spandoek. Wedstrijd Synergo 1: geen actie
Paula.
Paarse mol: Charlotte
Ik als ex-mol, Charlotte (C1), vond het erg leuk om te mollen. Ik heb niet heel veel gedaan om het spel te verpesten. Maar vooral bij Beat de Mol (de 13 spelletjes op de binnenplaats), waar ik 10x raak moest schieten op de korf in 1 minuut, heb ik het verpest door maar 3x raak te schieten. Dat viel wel een beetje op, waardoor ze voor de eerste keer op mij stemden.
Daarna ben ik nog wel een beetje verdacht gebleven. Waarom weet ik niet, want ik deed verder niet zoveel, omdat ze anders meer op mij gingen stemmen.
Ik houd van Molland
Kim was steeds de antwoorden aan het opschrijven en had het dan over het algemeen ook vaak goed. Totdat ik als mol kwam en zelf mijn antwoorden opschreef. Je raadt het al; het meeste was fout.
Zo werd ik wel weer verdacht en stemden ze weer op mij. Veel mensen dachten ook dat ik gewoon dom was… Toch veranderde mijn groep (paars) van gedachten en stemden ze na het spandoekincident op Ruben.
Ook op Oskar is veel gestemd en op Kim aan het begin ook een paar keer. Er is dus maar 2x op mij gestemd, waardoor we als een-na-laatste zijn geëindigd.
Charlotte.
Paarse mol: Walter
Beat the mol
Bij het spellertje om de bekers om te zetten, heb ik de bekers heel erg hard in elkaar geduwd, zodat het lastig is om ze los te maken. Bij korf schieten heb ik Charlotte, die ik al verdacht, in de lach laten schieten. Dus die maakte de 10 doelpunten niet.
Ik houd van Molland
Hier heb ik de makkelijke antwoorden gauw gegeven; ik moest vertrouwen winnen. Maar op de moeilijke vragen die ik wel wist, heb ik geen antwoord gegeven.
Mollenroof
Ik heb de verdedigers weggestuurd, zodat de aanvallers van de andere groepen gauw onze kaartjes hadden.
Creatief
Ik heb helaas bij de creatieve dingen niets kunnen doen.
Bij de sms’jes met de verdachte mollen heb ik de verkeerde naam door gesms’t en natuurlijk heb ik mijn leiderschap als kampbegeleider misbruikt.
Walter.
Oranje mol: Erik
Oranje boven!?!
Mijn missie is geslaagd: 0 stemmen voor mij en oranje op de laatste plaats. Veel beter had het niet kunnen eindigen. Omdat sommige mensen dachten dat ik niets had gedaan om de spellen te saboteren, heb ik een verslag geschreven over mijn avontuur als mol. Hierin beantwoord ik ook een aantal kampvragen (zie Kampverslag 2011).
Dierengeluidenspel met mollen
Voor het eerste spel werd ik benoemd tot varken, een mooie taak voor een mol. Helaas hadden mijn teamgenoten dat ook door en wezen er gelijk veel beschuldigende kindervingertjes mijn kant op. Mijn eerste plan was: Ik ga gewoon in het bos zitten en zeg niks, dan kan niemand me vinden. Maar dat zou te verdacht zijn (en ook een beetje saai). Dus ik ging geruisloos bij een boom zitten en probeerde mensen te laten schrikken die voorbij liepen. Dat was niet zo moeilijk, omdat iedereen bijna op me ging staan na een goede hint van Mr. Eend (Lennart), die tegenover me zat. Aan het eind van het spel drukte ik nog even mijn teamgenoot Bas met een betrouwbare knipoog een kaartje in de hand. (IK, de mol?! hoe kom je daar nou bij?).
Zoek de molshop
Drie posten waar je om de beurt heen moest lopen om een hint te krijgen voor de schat. Nou heb ik totaal geen richtingsgevoel, ik had dus ook geen flauw idee waar de posten waren. Ik hoefde me dus niet heel verdacht te gaan maken door ons de verkeerde kant op te sturen (het zou me niets verbazen als ik ze dan per ongeluk de goede kant op stuur…). Dus mijn molacties hier waren meer in het thema van:
– ‘Wacht, er zit iets in mijn schoen’
– ‘Zet allemaal je zaklamp en mobiel aan!’ (dan zien die jagers ons vanzelf wel)
– ‘Laten we even terug gaan naar het kamphuis om wat te eten te halen’ (op verzoek van Bas)
Uiteindelijk hadden we ongeveer drie hintkaartjes gevonden, natuurlijk veel te laat.
Waar is de mol?
Dit is voor mij één van de meest geslaagde opdrachten. Toen we een verhaal moesten verzinnen, wilde ik eigenlijk het blaadje vasthouden, maar Bas was me voor. Om het verhaal toch te laten mislukken, ging ik naast Bas lopen en liet ik mijn fantasie de vrije loop. En omdat Bas erg enthousiast over mijn ideeën was, leidde dit tot het meest krankzinnige en onmogelijke verhaal ooit. Hiernaast probeerde ik ook zoveel mogelijk tijd te rekken tijdens de tocht (‘Volgens mij moeten we echt de andere kant op hoor…’) en tijdens de vragen (‘De mol is zeker wel een bedreigde diersoort!’).
Ook de tak mocht van mij lekker groot en zwaar, zodat het alleen maar langer duurde. Op een gegeven moment hadden we zelfs een hele boom meegenomen. Maar Karel wilde ook nog een andere reuzentak meesjouwen voor het geval de boom niet werd goedgekeurd (Dank u, medemol!). Om mezelf niet verdacht te maken, ging ik meehelpen de boom te dragen, dat is wel zo aardig. Ondertussen werd er achter mij flink gespeculeerd over wie de mol zou kunnen zijn. Rinske en Janneke (die overigens lekker achteraan liepen zonder hun groep te helpen met de boom) zeiden: ‘Het is wel verdacht dat Erik zo goed meehelpt, ik denk dat hij de mol is’. Nou lekker is dat, doe ik zo mijn best, hebben ze me alsnog door! Maar mijn goede vrienden Bas en Casper wisten natuurlijk met hun gezonde verstand dat ik het nooit zou kunnen zijn.
We kwamen natuurlijk veel te laat aan, ook dankzij degene die alle pijlen heeft verwisseld. Het leukste was dat we na al die moeite nòg niet de langste tak hadden en dat ons verhaal kansloos had verloren.
Endemol
Toen we een filmpje moesten maken van ons merkwaardige verhaal, wezen natuurlijk alle beschuldigende vingers naar Bas. Die had immers de hele reis het papiertje vastgehouden (echt zo’n typische molstreek, vind je niet?), niet eraan denkend dat de mol degene was die Bas inspireerde. Ik kende het hele verhaal, dus ik wist dat deze opdracht kansloos was. Ik besloot dus om bij deze opdracht niet te mollen.
Het verbaasde me echt hoe goed we erin geslaagd zijn het verhaal te verfilmen. Maar ondanks dat verwachtte/hoopte ik dat we weer op de laatste plaats zouden eindigen. En…ja, wie heeft het filmpje gesaboteerd? Ik niet in ieder geval (vraag 11), maar het kwam me wel heel goed uit, althans dat dacht ik. Later bleek dat de juryleden ons zó zielig vond, dat ze ons maar liefst twee hele bonuspunten gaven! Hallo!?! Hoe denken jullie dat de oranje mol zich nu voelt? (Genaaid!)!
Beat the mol
Dit was de meest vernederende molervaring van het hele kamp. Iedereen uit het groepje moet een spel spelen en binnen een minuut een opdracht voltooien. ‘Het minste dat je dus als mol kan doen is je eigen spel verkloten’, dacht ik toen ik met de bellenblaas in mijn handen de idioot stond uit te hangen. De kleine belletjes waaiden meteen de lucht in zonder zich ook maar een centimeter naar de hoepel te verplaatsen. Het ging allemaal van een leien dakje, totdat Bas mijn dag kwam verpesten door te zeggen: ‘Je moet ‘m er doorheen gooien!’. Ik deed net alsof ik niks gehoord had een bleef blazen. Pas NA het fluitje gooide ik de bellenblaas, onder druk gezet door Bas, door de hoepel. ‘Ja, die telt!’ zei meneer Hofman, onder de indruk van mijn move. Ik wilde bijna protesteren, maar het enige wat ik kon doen is zuur lachend mijn overwinning vieren (Bas has beaten the mol).
Mollenjacht
Het begon gelijk al goed: Ons groepje mocht pas vertrekken wanneer het werd gebeld, wat niet gebeurde (vraag 19). We hadden dus een grote achterstand op de rest, die we nog eens uitbreidden door een ijsje te gaan eten. Toen we gingen zoeken, vonden we tot mijn schrik al vrij snel Ewoud. ‘Tijd dus om te gaan mollen’, dacht ik. En de ideale manier om te mollen bij deze opdracht is natuurlijk tijdrekken. Ik leidde mijn groepje dus door de kleinste steegjes onder het motto van: ‘Ze kunnen overal zitten’.
Ook vond ik dat we bij elke winkel goed naar binnen moesten kijken voor het geval ze daar zaten. Op een gegeven moment zag ik ineens Oskar in zijn kikkerpak in een straatje lopen, maar gelukkig zagen mijn teamgenoten dat niet.
Toen ik later een straat moest verkennen zag ik hem wéér. Ik probeerde mijn groepje de andere kant op te loodsen zodat Oskar genoeg tijd had om weer weg te rennen. Hij bleef echter lekker staan, waardoor we hem uiteindelijk toch vonden. Aan het eind van het spel noemde Oskar dat hij ons twee keer had gezien en dat we de eerste keer hem niet zagen. Hierop antwoordde Rinske: ‘Degene die Oskar de eerste keer wèl zag maar niets zei, is waarschijnlijk de mol’. ‘Ja, dat klopt’, dacht ik.
Hier kon ik niet erg veel mollen, niet onopvallend althans. Wat ik steeds probeerde wanneer er een fragment geraden moest worden, was om iemand het woord te geven die het toch niet wist. Maar al snel bleek dat mijn groepje geen talent had voor deze quiz. Het enige fragment dat ik volgens mij als enige van mijn groep herkende was die van C.S.I. Maar veel werk hoefde ik blij deze opdracht niet te doen om oranje weer eens op de laatste plaats te zetten.
Molmac
Mijn eerste idee was om het spandoek zo chaotisch mogelijk te maken. De eerste schets van ons spandoek was ook erg chaotisch, maar bij het verven besloot mijn groepje er halverwege al mee te staken, waardoor het een best mooi spandoek was geworden. Natuurlijk zag ik genoeg kansen vrij om er een grote klodder verf overheen te gooien, hem in de brand te steken of erover heen te plassen, maar dat deed ik niet (kan mijn groepje ook eens iets winnen). We kregen maar liefst 6 punten voor ons spandoek, die niks waard bleken, omdat de rest ook 6 punten kreeg.
Mollenroof
Hierbij kon ik pas echt gaan mollen. Ik bedacht dat ik in mijn eentje eens lekker het spel ging verkloten. Toen kwam Casper ineens op het idee om iemand met mij mee te laten lopen (blijkbaar vond hij mij niet zo onverdacht). Door onenigheid over wie de verdedigers moesten zijn, zag ik mijn kans vrij om toch in mijn eentje te gaan aanvallen. Ik veroverde net als Bas een kaartje. ‘Geef je kaartje maar aan mij, dan breng ik ze wel naar de post’, zei ik tegen Bas, die zo aardig was dit nog echt te doen ook. Ik verstopte beide kaartjes onder een boom en liep vrolijk terug naar de volgende post. Ik keek steeds welke kaartjes we nodig hadden en stal ze van de andere post, om ze vervolgens in het bos te verstoppen (vraag 14). Zo kregen we geen kwartet en moesten we het met weinig punten doen.
Stemmen
Door mijn onopvallende stijl van mollen, wist mijn groepje het te presteren om niet één keer goed te stemmen. Ook het ontkennen dat ik de mol was, ging me verbazend goed af. De gezichten van mijn groepsleden vol ongeloof bij de onthulling waren onbetaalbaar.
Vooral Casper voelde zich na de onthulling erg bedrogen, vooral omdat hij mij en Karel erg vertrouwde (vraag 16). Hij dacht net als iedereen dat Bas het was. En omdat Bas altijd de sms’jes verstuurde, sms’te hij altijd lange verhalen uit irritatie (vraag 25).
Het avontuur heeft wel z’n sporen nagelaten, merkte ik toen ik op de eerstvolgende trainingen na het kamp wantrouwige blikken toegeworpen kreeg. Ook had ik het idee dat ik ineens minder ballen toegespeeld kreeg van mijn teamgenoten. Maar de mol was slechts een toneelstuk, in het echt ben ik gewoon te vertrouwen… ècht waar…!
Erik.
Oranje mol: Karel
Uit het dagboek van een Mol.
Dierengeluidenspel
In het donker in het bos, was ik net als vorige keer alweer kikker. In plaats van zoals vorige keer steeds harder en harder ‘KWAAK’ te roepen, speelde ik op mijn mobiel een geluidje van kikkers af. Ik was bijna een heel rondje om het bos gelopen en stond linksvoorin op een soort open vlakte bij een boom te wachten. Na een half uur besloot ik maar wat meer naar het midden te lopen. Nog steeds niemand te zien, dus ik liep nog wat verder door en… ooh, toen stond ik al aan de andere kant, dus maar weer teruggelopen. Ik snapte het niet, er liepen toch 12 groepjes rond? Achterin het bos waren duidelijk andere dieren te horen, waaronder de pauw (die iedereen wel heeft gevonden).
Eenmaal weer middenlinks maar voorzichtig wat naar achteren gegaan, want ik wilde niet vlak naast andere dieren zitten. Ja hoor, ik zag enkele tientallen meters verderop een klein lichtje schuin langskomen. ‘Ssst, hoor je dat…’ ‘Volgens mij daarvandaan…’. Langzaam kwam een groepje dichterbij. ‘WOW, er staat daar iemand’. Bleek één van de twee gele groepjes te zijn (Bas, Joyce, Loreah, Ymre en Isa). Niet veel later kwam ook nog een tweede groepje van team blauw langs en toen was het spel alweer afgelopen.
Waar is de Mol?
Een speurtocht door het bos, pijltjes volgen waarbij enkele opdrachten moesten worden uitgevoerd. Het mollen was niet makkelijk, omdat een voorgaand groepje al de pijltjes overhoop gehaald had. Tijdens het teruglopen kwamen we gelukkig een pijltje tegen dat ons team weer op het goede pad bracht. Opdracht 2 was het meenemen van een lange tak. Ik hielp proactief mee met zoeken, waardoor de verdenking op mij heel klein werd en tijdens één van de pauzes zag ik een half-rechtopstaande tak, klem tussen een hoop andere takken die groter was dan degene die we al hadden. Tegen het einde van de tocht had ik de kans om vooruit te lopen en brak ‘per ongeluk’ het puntje af. Daarna hielp ik nog met het beantwoorden van enkele vragen en toen we bij het kamphuis waren en onze tak naast de anderen legden: JA HOOR, hij was net 10 cm korter dan de andere twee.
Endemol
Het verhaal, dat Bas tijdens ‘Waar is de Mol?’ had geschreven, moest verfilmd worden tot een korte ’trailer’. Dit was niet makkelijk, omdat Bas hier geen rekening mee gehouden had en het verhaal heel veel plottwisten en veel diverse karakters achter elkaar introduceerde. We hadden iets minder dan een uur om alle scènes te filmen. Bas nam de regie op zich, aangezien hij het verhaal het beste begreep en ik was cameraman. Ik was helemaal vergeten te mollen, maar de volgende dag tijdens de presentatie bleek ik een meevaller te hebben!
Mollenjacht
In het centrum van Hattem liepen enkele mollen rond. Verkleed als tweede wereldoorlog overlevende, heks, oud vrouwtje en andere karakters. Aan het begin van het spel zouden we gebeld worden wanneer we mochten vertrekken, maar in de onduidelijkheid overtuigde ik de groep dat elke groep apart gebeld zou worden (wat dus niet zo was).
Ruim een kwartier nadat het eerste groepje vertrokken was, waren ze pas zo ongeduldig dat ze maar een ijsje op de hoek wilden gaan eten. Terwijl we daar stonden, zag ik een indiaan langs de kerk op het plein lopen en 10 minuten later toen we weg gingen, stelde ik voor in die richting te vertrekken. We hadden minder dan een uur om alle mollen te vinden en op mijn voorstel zouden we eerst de rand van het centrum langslopen. Wat natuurlijk niet heel slim was, omdat de mollen toch zouden rond bewegen. Hierbij liepen we ook nog eens te ver van het centrum vandaan. Terug het centrum in zag ik in de verte iemand in een groen pak de hoek om verdwijnen, maar daar zei ik niks over. Na een paar straten verder gelopen te zijn, zag iedereen hem om een andere hoek verschijnen. Bleek het Oskar in een kikkerpak te zijn (Ahh, wat zielig, het was namelijk heel zonnig en vast snikheet).
Om kwart over 4 hadden we pas 5 (van de 9) handtekeningen en we moesten om half 5 uiterlijk klaar zijn. We hadden een heel rondje om de rand van het centrum gelopen en gingen weer terug naar de hoofdstraat. Op het nippertje vonden we daar de laatste 4 mollen, waarbij we Jari, die een pruik op had, eerst op een halve meter passeerden zonder het door te hebben.
We waren klokslag half 5 (Ja, de kerkklok) weer op het plein, maar bij lange na niet de eerste. Ik pakte nonchalant het papiertje met alle handtekeningen van Abdeslam af en ‘vergat’ zogenaamd deze in te leveren bij de kampleiding. Waarop Loes (de kampleiding) besloot dit dan maar even via de speakers om te roepen. Ik ben toen gewoon naar mijn slaapkamer gelopen, maar een kwartier later riep Loes dit nogmaals om waarop mijn team zich toch zorgen begon te maken. Ik zag vanuit mijn raam Abdeslam verwoed zoeken waar ik was. Ik vermoedde dat zijn volgende stop mijn kamer zou zijn, dus vertrok snel met de handtekeningen. Abdeslam kwam echter al de gang in lopen, dus ik zei maar dat ik net van plan was het te gaan inleveren bij Loes. ‘Ja sorry, ik was het vergeten. Kan toch gebeuren?’. Loes: ‘Je was bijna gediskwalificeerd’ (Balen, als ik nou iets langer had kunnen wachten…)
Ik houd van Molland
Een gameshow met woorden spellen/afmaken, hints met bekende personen, een verhaaltje doorvertellen. Onderbroken met muziek, reclame en tv-show fragmenten (alleen geluid) die geraden moesten worden. Tijdens dit spel heb ik niet echt kunnen mollen. In het begin namen ze de eerste twee foute antwoorden klakkeloos over, maar daarna wisten ze zelf ook heel veel te beantwoorden.
Aan het eind keken we de video’s die waren opgenomen van de vorige dag, waarbij ik geluk had. Ik had ‘s middags de bestanden van de fotocamera gekopieerd naar Ewouds laptop en daarna alles van de camera verwijderd.
Ik had express alle bloopers ertussen laten zitten. Vervolgens had Ewoud in al zijn wijsheid besloten dat een afspeellijst niet meer hoefde en hij had de helft van de clips overgezet naar een ander stuk software. Dus tijdens het afspelen was er eerst enige verontwaardiging dat de bloopers en mislukte shots er ook tussen zaten, waarna halverwege de film gewoon op hield.
Dit was het moment waarop het groepje mij pas echt begon te verdenken. ‘Hij had vanmiddag ook al die handtekeningen bijna niet ingeleverd’, ‘Dit is een echte mollenstreek’. Omdat die film-fail onverwachts kwam, had ik geen goede reactie paraat staan en zei ik maar gewoon eerlijk dat ik alles aan Ewoud had gegeven. Toen even later de volledige film kon worden weergegeven, was de verdenking (helaas?) weer bij mij weg. Dit vond ik toch wel een beetje jammer, omdat ons team qua punten al ver achter stond en wel wat extra’s kon gebruiken.
Molmac
Maak een spandoek om Synergo 1 aan te moedigen. Hierbij heb ik niet hoeven mollen, zo bleek, want (naar horen zeggen) had Jeffrey het scorebord dat op ons spandoek stond van 10 – 0 naar 10 – 10 veranderd.
Zondag
De uitslag werd bekend gemaakt. Mijn groepje had elke keer dat de mol voor extra punten geraden mocht worden, op Bas gestemd die dus geen mol was. De oppermol Leon, die alle mollen had aangewezen, zei vlak voor de bekendmaking van de mollen tegen ons begeleiders apart: ‘Straks als gevraagd wordt of de mol wil opstaan, niet doen, dan blijven de kinderen nog even raden’. Dus toen er geroepen werd ‘Team Oranje, wil jullie mol opstaan?’, bleef ik zogenaamd verwachtingsvol om me heen kijken. Na 5 seconden stond er echter wel iemand op. Het bleek Erik te zijn, hij liep naar voren en kreeg ook nog een T-shirt met ‘Kwas de mol’. Ik snapte er niks van, was Erik nou een wannabee-mol? De avond ervoor tijdens het kampoverleg hadden de begeleiders aan elkaar bekend de mol te zijn. Casper en ik keken elkaar aan: ‘Waar slaat dit nou op?’.
In andere teams waren er ook kinderen die opstonden, maar geen begeleiding. Toen zei Loes ‘We hebben een verassing: jullie waren niet de enige mollen, willen de mollen van de begeleiding ook opstaan?’. Ik stond voorzichtig, onder verbazing van de groep, op. ‘Ik zei het toch’, hoorde je uit diverse hoeken. ‘Echt waar?’ ‘Dat zag ik niet aankomen’.
Karel.
Blauwe mol: Jurriën
Ik was de mol
Een waargebeurd verhaal over een jong jochie dat alles achter zich moest laten en gaan mollen op het Synergo-kamp. Dit verhaal kan schokkende verhalen bevatten over de ergste molacties en mislukkingen.
Het begon allemaal op 13 mei op het schoolkorfbaltoernooi bij Synergo. Ik zat rustig mijn veters te strikken, toen opeens een gedaante uit het licht stapte. De gedaante ging naast me zitten en zei 17 woorden: jij bent de mol op kamp en als je vragen hebt kan je ze aan mij vragen. Toen verdween het weer. Ik riep haar na: wie ben jij dan? En toen galmde door de kantine: ‘Paulaaa’.
Twee weken later begon het kamp. De eerste dag won ik het vertrouwen van de groep, behalve bij de opdracht die nacht: zoek de molshoop. Daar stond ik erop dat we niet de mol gingen zoeken voordat we compleet waren want Bram en Nomi waren er niet. En ik moest Nomi bellen. Maar dat heb ik natuurlijk niet gedaan.
Mollenjacht
We moesten 9 verklede mollen vinden. Natuurlijk heb ik ons de verkeerde kant op proberen te sturen. Alleen door mensen uit mijn team die zo slim waren niet naar mij te luisteren lukte dat niet. Daarna heb ik de lijst met de handtekeningen van de mollen gestolen. Zodat we gediskwalificeerd zouden worden. Alleen had de kampcommissie al de handtekeningen gezien en telden ze de punten.
Ik houd van Molland
En die avond had ik bijna de groep overtuigd dat het liedje van James Bond het liedje van Mission Impossible was en natuurlijk heb ik allemaal andere antwoorden fout gegeven.
Molmac
Ik heb geprobeerd het spandoek te verpesten door verf te mengen en uit te schieten bij het schilderen. En per ongeluk zorgen dat het spandoek los was en weg kon waaien, maar dat werd te vroeg gemerkt. Tussendoor heb ik ook nog mol-overleggen gehad met Nomi en David, want die wisten zeker dat ik niet de mol was en dat zij het ook niet waren.
Jurriën.
Blauwe mol: Ewoud
De Molavonturen van Ewoud
Op een avond een paar dagen voor het kamp kreeg ik onverwachts een telefoontje van Leon met de vraag of ik de mol wilde zijn. Mijn antwoord was meteen ja. Altijd werd ik de o zo lieve jongen genoemd, maar nu zag ik eindelijk kans om eens een bad guy te zijn. Het kamp had ook als thema ‘wie is de mol’. Ikzelf heb het tv-programma nog nooit gezien, maar ik wist wel wat het inhield. Mijn collega’s en vrienden om me heen hadden altijd wilde verhalen over dit programma en zo wist ik wat voor rol ik had. Lekker de boel saboteren en dat is af en toe weleens gelukt, maar vaak ging het ook mis of kreeg ik er de kans niet voor.
Dierengeluidenspel
Laten we eens beginnen bij het begin. In het bos de eerste avond zag ik al kans om mijn groepje iedere keer te ontlopen. Ik was die avond paard en werd gek van mijn eigen gehinnik. Iedere keer als ik mijn groepje vanuit de verte hoorde aankomen, galoppeerde ik weer naar een andere plek. Op deze manier kon mijn groepje me niet vinden en dat kostte lekker punten. Immers was het de bedoeling dat mijn groepje zo min mogelijk punten bij elkaar had aan het eind van het kamp.
Zoek de molshoop
Bij tweede spel vielen mijn plannen in duigen. Ik stond samen met Walter op een post en we kregen als taak dat wij kaarten moesten uitdelen aan alle groepen in diverse kleuren. Ik kwam even later op het idee dat ik mijn groepje weer kon saboteren: ik gaf Walter de opdracht om mijn groepje (blauw) de groene kaarten te geven, zodat het leek alsof het door ons een foutje was. Helaas hadden zij een zaklantaarn en controleerden de kleur van de kaarten. Mijn groepje was toch slimmer dan ik dacht.
Beat the mol
Dan krijgen we het spel ‘a minut to win it’. Ik kreeg van de kampcommissie de taak om als scheidsrechter te fungeren bij groep geel. Ik moest natuurlijk bij deze groep wel eerlijk zijn. Ik kreeg het vermoeden dat Jeffrey de mol was van groep geel, sprak hem hierop aan en hij gaf het toe. En, hij was de scheids van groep blauw. Ik vond het wel een goed idee om even de puntenformulieren van alle onderdelen met elkaar te wisselen en dan hier en daar wat punten in mindering brengen, maar dat mislukte jammer genoeg. Jeffrey had het formulier al ingeleverd bij Loes. Ik verzon een smoesje om dat formulier van Loes terug te krijgen door te vertellen dat we een paar punten verkeerd genoteerd hadden. Helaas kreeg ik het formulier niet. Loes was hier heel erg streng in. Ik probeerde het een paar keer, maar tevergeefs.
Mijn beste mollenactie van het kamp vond ik toch wel dat ik ineens kans zag om achter de laptop van Loes te kruipen. Rudolf noteerde de punten van de groepen en bediende om deze reden de laptop van Loes. Tijdens de pauze liep Loes weg en had ze geen toezicht meer op haar laptop. Ik sprak Rudolf erop aan dat hij iets fout had gedaan met de puntentelling en hij liet me mooi mijn gang gaan. Heel kort zat ik aan de laptop van Loes en kreeg ik de kans om bij mijn eigen groep de punten te veranderen. Bij diverse onderdelen veranderde ik de punten van 2 naar 0. Na deze actie zei ik tegen Rudolf dat er geen veranderingen waren en dat alles toch klopte, wat dus niet zo was. Rudolf had volgens mij niets in de gaten dat er toch wat wijzigingen waren aangebracht. Mooi dacht ik bij mezelf.
De rest van het kamp heb ik haast geen streken meer uit kunnen halen die achteraf geslaagd waren. Tot zover mijn molavonturen.
Ewoud.
Zie ook:
– Kampverslag 2011
– Oude Synergo-kampen
– Kamppagina’s website
