Verloren… Máár…

Synergo A1 verloor van Dalto A3 met 13-8, maar…

’s Avonds na de wedstrijd, voor de Dreef

Sander Ho: “Máár WAT, jullie hebben gewoon verloren! *sanderlach*”
Erik: “Ja maar we hebben wel goed gespeeld”
Sander Ho: “Hoezo goed gespeeld?”
Erik: “Gewoon, vergeleken met vorig seizoen…”
Sander Ha: “Ja…Vorig seizoen speelden jullie een klasse hoger! Dan MOET je nu wel beter spelen”
Erik: “Ja maar het was wel Dalto A3″
Sander Ho: ” Dus… Die zijn superslecht!?”
Erik: “Nee niet die van vorig jaar… Deze waren véél beter!”
Sander Ha: “Jaja. De B1 van vorig jaar zeker! *sanderlach samen met Sander Ho* ”
Erik: “Uuh Ruben help!”
Ruben: “Ja…uhh *pakt snel fiets*
Sander Ho: “Hoho niet weglopen van je problemen!”
Ruben: “Ja, jullie hebben de wedstrijd niet gezien… ”

Die middag

De eerste competitiewedstrijd van het zaalseizoen. De veldcompetitie was zwaar: Geen overwinningen, fysieke en mentale opdonders  en tegenstanders die eruit zagen alsof ze allemaal hun rijbewijs al hadden. De oefenwedstrijd hebben we overtuigend met 12-6 gewonnen. We hebben daarin goed gepresteerd, met name in de verdediging. “Deze tegenstanders zijn een stuk pittiger” drukte Marc ons op het hart. “Ga er maar vanuit dat het “trucje” dat je vorige keer gebruikte deze keer niet werkt. Je zult dus nog meer je best moeten gaan doen dan vorige week. We kunnen vandaag de punten pakken. Het wordt zwaar, maar het kan!” “Het kan”, dat was het belangrijkste.

We hadden voor het eerst sinds lange tijd weer eens een reële kans om te winnen. Aan iedereen was dan ook te zien dat hij/zij bereid was om alles uit de kast te halen.

Optstelling:

Al vrij snel bleek dat we inderdaad met een goede tegenstander te maken hadden, want binnen 20 seconden stond het al 1-0 voor Dalto. De verdediging bleek geen partij voor het snelle aanvalsspel. De aanval probeerde Dalto bij te houden door het tempo flink op te voeren, maar dit resulteerde voornamelijk in miscommunicaties en slordigheidfoutjes. Al met al zorgde dit ervoor dat de A1 in de eerste kwartier van de wedstrijd flink werd overklast door Dalto. Doordat het al snel 8-2 stond leek de overwinning voor ons oneindig ver weg.

Uiteraard lieten we ons niet zomaar wegzetten. We creëerden meer kansen in de aanval, waardoor we in de eerste helft nog 3 keer scoorde. Dit hadden er meer kunnen zijn aangezien een goal van Sjoukje die (naar mijn mening onterecht) werd afgekeurd en het aantal doorloopballen dat door ons werd gemist.

“Verdedigen, daar begint het mee. Als je de aanval van Dalto flink weet te verstoren, gaan ze in de verdediging vanzelf fouten maken.” De boodschap van Marc was duidelijk: Meer verdedigen op de onderscheppingen dus. In de aanval was het vooral belangrijk om meer te kijken wat er om je heen gebeurt en gebaseerd daarop een functie te vervullen.

Tweede helft

In de tweede helft was er (zoals wel vaker) gelijk een verschil te merken: Onze verdediging zat er dicht op en liet bijna geen steek vallen. De aanval was een stuk meer georganiseerd, goed naar Marc geluisterd dus. Synergo deed niet meer onder voor Dalto en er ontstond een gelijkwaardige strijd. Mirjam scoorde een strafworp en Rik gooide tot iedereens verbazing zijn twee schoten door de mand.

Gelijkwaardig was alleen niet genoeg voor ons om te winnen, aangezien we nog een achterstand hadden om in te halen. Hiertoe bleek de A1 niet instaat, waardoor Dalto zijn voorsprong behield en de wedstrijd eindigde in 13-8. Natuurlijk was iedereen teleurgesteld, je begint het seizoen liever met een overwinning. Toegegeven moet worden dat het een hele sterke tegenstander was waar we, na een wat stroef begin, goed weerstand tegen hebben kunnen bieden. We hebben geknokt en verloren.

Snel terug naar de avond

Sander Ho: “Dus.. maar?”
Erik: “Maar… Volgende week weer een kans.”
Sander Ha: “Ja lekker makkelijk is dat! *sanderlach*”
Erik: “Ja inderdaad” *fietst snel weg met Ruben*”
Ruben: “Pffft… Wat een irritant stel toch weer”

Door: Erik