VADA 5 – Synergo 6

De herfst heeft toegeslagen. De wind is guur, wolken en regen overal en de zon is ver te zoeken… Vandaag op bezoek in Wageningen, bij de trotse koploper (zover nog zonder puntverlies) in onze poule, waar wij nog wachten op ons eerste puntje. Weinig goeds om naar uit te kijken.

Ik begin als reserve, en in de eerste helft is er een groot klassenverschil. Het surplus aan kwaliteit van VADA is duidelijk te zien in het spelbeeld, en de paar kansen die wij creëren, gaan er niet in. In de tweede helft kom ik erin, de uitslag zal niet zozeer meer beïnvloed worden, maar wel lekker om even wat energie kwijt te raken!

En dan gebeurt het, als in een film in slow motion zet ik mijn actie in. Ik speel de bal in naar de aangeef en zet aan voor een doorloopbal. In mijn achterhoofd hoor ik mijn oude jeugdcoach: “Denk eraan, UITSTREKKEN DIE BAL!”. Ik voel dat mijn tegenstander probeert terug te komen vanachter mij. Vertwijfeling slaat toe… Ik zal de bal toch wel goed teruggeplaatst krijgen. En ik zal hem dan toch niet knullig laten vallen? En weer dat stemmetje: “UITSTREKKEN DIE BAL!”.

Ik krijg de bal perfect in mijn handen, en denk bij mezelf: “1 stap, 2 stap, en uitstrekken… Komt mijn tegenstander terug, word ik overgenomen, ik zal toch niet afgefloten worden voor snijden, of erger nog, lopen???” En weer dat stemmetje: “UITSTREKKEN DIE BAL!”.

Ik heb de bal in mijn handen, doe mijn handen omhoog, en laat de bal iets te snel los. De stem in mijn achterhoofd schreeuwt: “IK ZEI TOCH, UITSTREKKEN DIE BAL!”. De bal gaat mis, en met gebogen hoofd zie ik hoe mijn tegenstander de bal afvangt, en VADA de bal naar hun aanvalsvak uitbrengt…

En de wedstrijd? Die ging ruim verloren.

Leon