Geploeter aan de Steenwijklaan (S3)
Zelden vertrok het derde zo uitgedund naar een wedstrijd. Zelfs een treffen in het hart van korfballend Nederland kon niet voor een betere personele bezetting zorgen. En dat alles op de verjaardag van ondergetekende.
Slechts een auto vertrok dan ook vanaf de Loevenhoutsedijk. Timon en Christa waren namelijk opgetrommeld om het eerste aan te moedigen. Timon mocht zelfs nog helftje spelen. Monique vertoefde elders op deze aardbol en Maurice had weinig tijd en besloot daarom zelfstandig naar de stad van de hopjes te snellen. Invalster Larissa was al in haar geboortestad en had besloten dat het niet handig was eerst naar Utrecht te reizen om te verzamelen voor de afreis. Andere invalster Yvonne kwam uit Utrecht gereden direct na haar eigen wedstrijd, waarvoor hulde! En de reserves dan, denkt u nu?
Die hadden we niet. Nou ja, pas op het eind. Gelukkig waren coach Marc (met Marleen), spelers Karel, Oskar en Sander, en speelsters Manon en Ilse van S2 bereid (bijna) meteen (Karel!) na hun eigen moeilijke wedstrijd tegen het altijd lastige en ons welbekende Phoenix door te rijden naar het Eibernest om daar nog enkele minuten reserve te mogen zitten. Hulde!
Voor twee man uit het derde was de rit naar de Haagsche Steenwijklaan een feest van herinneringen uit hun jeugd. Met jarenlange fietservaring van Ferry en Randy door de residentie werd weer eens bewezen dat de TomTom volkomen overbodig is (Tip voor gadget-lover Eric: je kan een TomTom updaten!). De ontboezemingen van FV ten spijt (Avonturen uit ’t vierde, 1 december 2009), de bijrijdersstoel is ook met een verouderde TomTom, maar met parate Haagsche kennis, een prettige plek in een Renault. Ook het verlaten van ’s Gravenhage later op de dag was met deze Human Factors een koud kunstje.
De Eibers van Eibernest/Vrolijk hebben het aardig voor elkaar. Al jarenlang maken zij gebruik van een eigen sporthal met eigen kantine. Alleraardigst. Het was alsof de tijd stil heeft gestaan. De twee heren van het derde met Haagsche roots viel namelijk meteen op dat zo’n vijftien jaar na hun vertrek uit de stad van ADO nog steeds dezelfde, stoffige, antieke, houten bankjes op de tribune in gebruik waren. Wat een nostalgie! Het hoogtepunt van de korfbalmiddag was ongetwijfeld het moment dat techneut Eric ontdekte dat de Eibernest-kantine voorzien was van draadloos internet. Wij hadden daarna van Eric geen last meer, of het moet zijn geweest dat we opeens volledig op de hoogte waren van de voetbaluitslagen des zondags.
Werd er nog gekorfbald? Jawel, een beetje. Er werd verloren en dat ook nog op dramatische wijze. Waren de Eibervogels zo goed? Neen, wij waren zo slecht. Ondergetekende had zichzelf een beter verjaardagscadeau beloofd. Maar: volgende keer maken we ze het moeilijker, let op mijn woorden!
FV
