Synergo 3 pakt eerste zaalpunt
De dag begon al bijtijds, omdat we uitgenodigd waren in huize Van Meeuwen – Den Hertog. Hier mochten we koffie en thee komen drinken en heel veel lekkere taart (en koekjes en pepernoten en snoep en en en…) komen eten ter ere van het feit dat Inge precies vijf dagen na de eerste (Amerikaanse) uitzending van Sesamstraat ter wereld kwam.
Enigszins vol van de chocoladetaart (in mijn geval dan) stapten we tegen half twaalf in de auto naar Den Haag. Daar stond ALO 2 trappelend van jeugdig ongeduld op ons te wachten. Jeugdig ongeduld? Vermoedelijk moesten de meesten nog twintig worden…
Er stond ons dus hoogstwaarschijnlijk een snelle wedstrijd te wachten, die wij moesten gaan controleren met onze ervaring. De eerste helft lukte dat heel aardig, op een gegeven moment stond er 1-5 op het scorebord en een overwinning leek in de pocket.
De tweede helft hadden we echter een behoorlijke dip en leek de conditie van ALO het van onze routine te gaan winnen. ALO kwam terug en stond op een gegeven moment zelfs even met 9-8 voor. Maar goed, je maakt het jezelf ook wel erg lastig als je (oh nee, ik – we zijn tenslotte geen voetballers die altijd in de je-vorm praten) vijf doelpunten meer doorlaat dan de hele eerste helft veld (toen waren het er nul), als je met z´n allen heel slordig gaat plaatsen en als je vervalt in de oude fout van het op de doorbraak willen spelen (daar word je alleen maar heel moe van).
Toch wisten we ons goed te herpakken en kwamen we op een 10-11 voorsprong. De coach van ALO had echter andere plannen en bracht drie spelers van hun 1e in. Dat mag natuurlijk. Vervolgens vond de scheidsrechter een gelijkspel blijkbaar ook mooier, want een laatste wanhoopspoging van ALO tot een doelpunt, met veel duw- en trekwerk, botsingen en nou ja, noem maar op, mocht gewoon doorgaan. Iedere neutrale toeschouwer had hier meerdere overtredingen in gezien, dus enige woede onzerzijds was op z´n plaats. Helaas mocht dit niet baten en verscheen de uitslag 11-11 op het wedstrijdformulier.
Natuurlijk hebben we zelf een dip gehad die te lang duurde en hadden uiteraard we nooit in de positie moeten komen dat we tegen een achterstand moesten knokken, maar dat laat onverlet dat we ons enigszins van een punt bestolen voelen. Jammer…
Femke
