Kamp 2006: het verslag
Na maandenlange voorbereiding was het dan eindelijk zover: het Synergo jeugdkamp 2006.
Vrijdag 2 juni
Voor de jongste jeugd begon dit jaar het kamp om 16.00: alle kinderen druppelden binnen en er heerste een gezellige drukte in de kantine. Toen iedereen er was werden de auto’s ingedeeld, de spullen en de kids erin en kamp 2006 was begonnen.
In Driebergen aangekomen waren de slaapzalen al ingedeeld en kon er worden begonnen met het opmaken van de bedden. Nadat de bedden waren opgemaakt, hoorden we rare geluiden, het bleek dan ook de hoogste tijd te zijn om aan het avondmaal te gaan beginnen, want knorrende maagjes bleek het geluid te zijn. Dankzij een aantal ouders die overheerlijke pannenkoeken hadden gebakken, kon hier ook lekker van worden gesmuld. Terwijl het voor de jongste jeugd de hoogste tijd was om te gaan eten, was het in de kantine van Synergo de hoogste tijd voor de oudere jeugd om te verzamelen. Toen ook hier iedereen aanwezig was, kon er eerst worden begonnen met het inpakken van de auto (nou ja auto, de bus van Frits was er weer, helaas voor ons is dit de laatste keer dat hij voor ons zal rijden, dus Frits bedankt voor je jarenlange hulp. Voor volgend jaar zijn we op zoek naar ouders die eventueel via het werk een bus kunnen regelen, WIE O WIE).
Toen was het dan echt de hoogste tijd om te vertrekken: de fietsgroepen werden ingedeeld en onder begeleiding van Sander Ho, Leon, Karel of Paula werd er vertrokken richting Driebergen. Net als voorgaande jaren konden Karel en Paula het weer niet laten om anders dan anders op de fiets te vertrekken. Zo had Paula de knuffels van beiden voor en achterop de fiets en hadden beide de lederhose voor het WK alvast aangedaan. Maar alle groepen waren vertrokken, dus het kamp was begonnen. Toen de groep van Karel en Paula nog maar net onderweg was, kwamen zij al snel Leon tegen met een kapotte fiets. We zullen niet vermelden van wie deze fiets was, want volgens mij was het niet de eerste keer dat er een kapotte fiets voor diegene was. De groep besloot de andere groep gewoon te gaan inhalen en door te fietsen naar Driebergen, maar in de verte zagen we dat er een opstopping was. De groep van Leon had een blokkade op het fietspad gemaakt zodat we er niet langs zouden kunnen.
Terwijl alle groepen op de fiets onderweg waren, werd er in Driebergen begonnen aan het bekendmaken van de kampregels en de groepsindeling. ( de 2 groepen van de jongste jeugd werden begeleid door 2 personen. Lieke en Nynke op de ene groep en Sander He en Astrid op de andere groep). In voorgaande jaren werd dit al in de kantine gedaan, maar omdat we nu als thema televisie hadden, leek het ons leuk om het kamp te beginnen met een interview tussen 2 personen die de kampregels en de indeling vertelden. Hiervoor hebben we Anne de Roos en Tjaak Blokker bereid gevonden, we hadden zo wie zo al veel schik met het maken van het filmpje. Misschien was hij voor de jongste jeugd iets te lang, maar de inhoud was in ieder geval doorgekomen een ieder wist waar hij/zij zich aan moest houden en in welke groepje hij/zij was ingedeeld. Hierna bleek er van het programma te worden afgeweken, maar hier was ik niet van op de hoogte, dit werd me pas op de oscarnominaties (bonte avond) duidelijk (zie verderop in het verslag).
Toen alles klaar was, kon er worden begonnen aan het eerste spel, met de groepen was er afgesproken om de jokers de volgende dag te maken. Zipzoo coördinaat X. Hierbij is het de bedoeling om zo veel mogelijk provincies van Nederland te veroveren. Een provincie werd veroverd als jouw groep de meeste stickers in die provincie had. Door middel van allerlei kleine spelletjes kon de winnaar een sticker verdienen die dan in een zelf gekozen provincie kon worden geplakt. Een aantal van de spelletjes waren: twister, flessen omgooien, puzzel oplossen, zaklopen enzovoort. Terwijl de jongste jeugd in een grote strijd verwikkeld was, kwam de eerste groep binnen en niet lang daarna gevolgd door de andere groepen.
De oudste jeugd begon ook met het opmaken van de bedden, terwijl de jongste jeugd het spel afmaakte. Alle jeugdleden waren binnen, dus het kamp was compleet (op een enkeling na die de volgende dag kwam). Toen het spel voor de jongste jeugd ten einde was, werden de provincies geteld en de uitslag door Hannie bekend gemaakt. Iedereen was wel toe aan iets te drinken, de jongste jeugd door de grote strijd die ze hadden geleverd en de oudste jeugd door het stuk dat ze hadden gefietst. De jongste jeugd bleef buiten om iets te drinken en de oudste jeugd ging naar binnen, want zij hadden het filmpje met de regels en de groepsindeling nog niet gezien.
Voordat de strijd van het kamp ging beginnen, kreeg eerst iedere groep een TV-tas, met hierin 2 opdrachten. De eerste opdracht was om een joker te maken voor de begeleiding van de groep, die tijdens een spel kon worden ingezet. Ook de spelers van de groep moesten iets (kleins) maken, waardoor de groep te herkennen was.
De enige attributen die ze kregen waren pluche draadjes op staaldraad (heeft een naam, maar weet ik niet). De herkenningstekens voor de groep viel een beetje in het water, er werd wel wat gemaakt, maar iedere speler had iets anders, waardoor er geen geheel was.
Voor de joker was meer aandacht: de groep van Sander heeft een aantal kleine attributen gemaakt -) een kleine hoofdtooi, een strikje voor om zijn nek, een kleine beha-tje en een stringetje. De groep van Karel vond dat zijn robuuste uiterlijk goed moest uitkomen en besloot voor hem een grote dikke ketting te maken met als hanger een grote 1. De groep van Leon had het goed gezien, ondanks dat Leon wat groter is als de meeste, was er toch gesignaleerd dat hij wat kaal is op het hoofd. Dus voor hem werd er een hoofdtooi gemaakt, maar volgens mij was het meer een pruik. Het mooie van deze hoofdtooi/pruik was dat Leon zijn haren de ene dag stijl kon dragen en de andere dag in de krul. De groep van Paula, had misschien wel wat medelijden met haar, want zij was de enige vrouwelijke begeleidster bij de oudste jeugd en zij moest het opnemen tegen 3 mannen (nou ja, iets van het mannelijke geslacht). Om haar vrouwelijke rondingen goed te doen uitkomen werd besloten om voor haar een BH te maken die prachtig versierd werd met bloemen (zelf gemaakt). Aan het einde van het kamp konden er voor de mooiste jokers ook nog punten worden behaald. In de tas zat ook nog een tweede opdracht, gedurende de vrije momenten moest de groep een filmpje maken, waarin bepaalde dingen een hoofdrol zouden spelen.
Dit filmpje moest door de begeleiding worden opgenomen. Nadat ook dit weer gebeurd was, was het voor de jongste jeugd de hoogste tijd om richting hun bed te gaan (ik zal er maar gelijk bijzetten dat ze niet moesten gaan slapen, want juist dingen die dan moeten, worden natuurlijk niet gedaan) en voor de oudste jeugd was het tijd voor het eerste spel. Dit eerste spel heette het Televisiegidsen-spel. Hier was het de bedoeling om op de posten van de andere groepen een televisiegids te roven, zonder dat je werd getikt. Ook hier was er best wel een hevige strijd, misschien kwam dit ook wel omdat men nog niet helemaal wist wie in welke groep zat (bij de oudste jeugd werd er namelijk in 4 groepen gespeeld dit kamp). Moe maar voldaan werd dit eerste spel afgesloten en werd er teruggegaan naar het kamphuis, waar de jongste jeugd inmiddels op bed lag. Voordat er kon worden begonnen aan de nacht(rust) werd eerst de uitslag bekend gemaakt. De eerste dag van het kamp was alweer afgelopen (qua spelen), op naar de tweede dag.
Zaterdag 3 juni
Goedemorgen, 8 uur de hoogste tijd om op te staan. Een ieder begint aan zijn ochtendritueel: gewassen en aangekleed komen we aan bij de eetzaal, maar deze mogen we nog niet betreden. Wat kan daar nu de reden van zijn???? We worden verzocht om ons te verspreiden op de zandvlakte, maar wel zo dat we Lieke en Nynke kunnen zien.
Als de muziek aangaat snappen we wat de bedoeling is: ochtendgymnastiek oftewel Nederland in beweging. In het begin zag je dat niet iedereen hier echt zin in had, maar al snel stond de gehele groep op de muziek mee te huppen. Het was een ontzettend leuk gezicht om met dik 70 man in beweging te zijn. Na ongeveer 15 minuten sterft de muziek weg, worden de handen gewassen (en gecontroleerd) en kunnen we aanvallen op het ontbijt wat al helemaal is verzorgd door onze keukenploeg (dit jaar bestaand uit Huub Geerdink, Ria Kouwenberg en Ineke Engels). Nadat de ontbijttafels waren opgeruimd werden de groepen weer verzocht om zich te verzamelen bij de eetzaal.
De jongste jeugd was om voor mij onverklaarbare reden niet toegekomen aan het maken van de joker voor de groepen. Ook voor deze groep stond er een tas klaar met 2 opdrachten, de eerste opdracht was net als de bij de oudste jeugd om een joker te maken voor de begeleiding (1 per groep). Hier werd flink geknutseld en de prachtigste dingen kwamen er uit: beide groepen kozen er voor om een hoofdtooi te maken, maar de groep van Astrid en Sander He kozen er voor om een soort symmetrische stelling op het hoofd van de begeleiding te maken, terwijl de groep van Nynke en Lieke hun inspiratie de vrije loop lieten gaan en er een erg kunstzinnig voorwerp uitkwam. Ook voor de jongste jeugd zat er een tweede opdracht in de tas, zij moesten met de gehele groep een reclame maken. Hierin moest een attribuut en onderwerp de hoofdrol spelen, maar wel moesten alle spelers uit de groep een rol hebben.
De groep van Astrid en Sander He hadden een ander leuk idee en in overleg met de rode draad is dit goedgekeurd. Zij gingen een reclame maken voor Wc-papier. De jongste jeugd ging hierna een concert van K3 bijwonen (Alle kleuren van de regenboog) en de oudste jeugd ging op weg naar 2 europacupwedstrijden. Bij de jongste jeugd was het de bedoeling om zo vaak mogelijk langs de posten (begeleiding) te gaan om daar een schminkstreep te halen, maar ze mochten pas aan een volgende serie beginnen als de serie werd afgesloten door een zwarte streep door ons opperhoofd (Hannie die de rode draad bij de jongste jeugd was). Maar je moest er ook voor zorgen dat je niet werd getikt, want de tikkers mochten een streep weghalen, die je dan opnieuw moest halen. Alleen als de serie was afgesloten met een zwarte streep kon de tikker deze serie niet meer onderbreken. Na het spel liepen er veel jeugd met allerlei strepen op het gezicht, maar ook op andere plekken als er op het gezicht geen plek meer was. Hierin viel vooral Lennart op die zijn hele armen vol had met regenbogen. Na het spel werden alle snoeten, armen, benen en andere plekken waar schminkstrepen zaten schoongepoetst en begon Hannie weer met haar taak van het uitdelen van de punten
De oudste jeugd moest een voetbalwedstrijd gaan spelen. PSV speelde tegen AJAX en Feyenoord speelde tegen FC Utrecht. Iedere ploeg had een Europacupbal die ze in een straal rondom de post moesten verstoppen. De bal moest zichtbaar blijven, en hiervoor kwam het opperhoofd van de oudste jeugd, Eva (rode draad van de oudste jeugd) langs. Zij keek of de bal wel gedeeltelijk zichtbaar was. De groepen werden verdeeld in aanvallers en verdedigers, waar bij de aanvallers moesten proberen om de bal van de tegenpartij te veroveren en deze zonder getikt te worden door de verdedigers van de andere partij naar de post te brengen. Mocht je worden getikt dan kregen beide personen 3 X de kans om te raden welke speler je was. Als dit goed geraden was, moest je je kaartje aan de ander geven en dit stond voor een punt. Aangezien de ballen zo goed werden verdedigd moest men overgaan tot het goed verdedigen en misschien nog wel beter raden wie de andere was. De begeleiding op de posten hield dan ook precies bij welke kaartjes van de tegenpartij er veroverd waren. Grote verwarring was er dan ook toen bleek dat er groepen bepaalde personen niet meer gingen vragen omdat ze al 3 kaartjes van die persoon hadden (er was namelijk verteld dat er van iedere speler 3 kaartjes in het spel waren) en er achteraf een 4e speler rondliep. Het bleken dus geen 3 maar 4 series van de teams te zijn (oeps foutje, sorry voor jullie kapot gemaakte strategie, maar ook ik dacht echt dat het er maar 3 waren). Doordat we wat in tijdnood waren, werd er besloten om de puntentelling later te doen, hoewel de groepen wel wisten wie er gewonnen hadden.
Onze keuken had er weer voor gezorgd dat de boterhammen klaar stonden en dat we konden aanvallen op een heerlijke broodmaaltijd, vooraf gegaan door een lekker kopje soep. Tijdens de voorgaande maaltijden heeft de keuken het opruimen van de tafels en het doen van de vaat zelf gedaan, maar vandaag werden ze geholpen door mensen die tegen een strafcorvee waren aangelopen. Terwijl er dus werd gecorveed en door de anderen een beetje op het terrein werd rondgehangen, ging het fluitje dat iedereen zich moest melden in de eetzaal. Een ieder gehoorzaamde dan ook aan dit verzoek, behalve het overgrote deel van de begeleiding, zij liepen juist de andere kant op, waren zij op zoek naar een strafcorvee-beurt????? Hier kwam niet echt een duidelijk antwoord op, wel werd besloten om met de gehele groep een stuk te gaan wandelen. De wandeling ging richting het centrum van Driebergen, waar Eva de groepen al stond op de wachten. Hier kregen de groepen uitleg wat de bedoeling van de wandeling was: ze moesten in het centrum van Driebergen Mollen (vossen) gaan zoeken. Er zaten in totaal 13 mollen in het spel, maar een mol was een spelbreker en het was aan de groep om uit te zoeken wie die mol was.
De jongste jeugd mocht de mollen in willekeurige volgorde zoeken en kregen dan een stukje van een puzzel, die ze later in elkaar moesten zetten voor ze wisten wie de mol was. De oudste jeugd moest de mollen wel in een bepaalde volgorde zoeken en ook zij kregen een enveloppe mee, maar hier zaten letters in. Op de enveloppe moest de groep zelf schrijven van wie ze de enveloppe hadden gekregen, zodat ze later konden zien wie ze de verkeerde letter had gegeven. Bij alle groepen ging dit goed en er werd keurig op de enveloppe geschreven, op een groep na, die later beweerde dat dit niet was verteld (wel vreemd dat de overige groepen deze uitleg wel hebben gekregen, WIE ZIJN GROEP WAS DAT????). Om 16.00 zou het spel ten einde zijn en moest iedere groep zijn oplossing melden bij Eva.
Beide jongste jeugd groepen waren al binnen met het juiste antwoord. Ook de groep van Leon was binnen met het juiste antwoord. De groep van Paula kwam binnen en volgens mij was hier het een en ander verkeerd gegaan met de uitleg, zij hadden wel alle mollen gevonden, maar wisten niet wie nou de Mol was. Na overleg werden alle Mollen nog eens nagegaan en er werd gekozen om te gokken op Sander Harskamp alias Bob de Bouwer, omdat hij tijdens de Mollenjacht zo vervelend had gedaan. De groep van Sander had niet alle Mollen gevonden, maar hebben we de juiste persoon geraden en de groep van Karel had ook niet alle Mollen gevonden en heeft ook een verkeerde gok toegepast. Volgens hen was het namelijk Samson en Gert, terwijl die niet eens in het spel voorkwamen (of hebben zij ook niet goed geluisterd naar de uitleg???). Buiten dat de begeleiding als mollen waren verkleed, waren er ook andere mensen van Synergo (en 2 ex-synergo-ers) als mol aanwezig. We willen dan ook Femke, Harald, Linda, Jasper en Rudolf bedanken voor hun hulp.
Ach, iedere groep had in ieder geval ontzettend zijn best gedaan en daarom had ook iedereen wel een ijsje verdiend. Dus op naar de snackbar, waar we vroegen om 65 ijsjes. Per groep konden de ijsjes worden opgehaald en als je gehele groep een ijsje had kon er terug worden gelopen naar het kamphuis.
Terug gekomen op het kampterrein viel op dat alle groepen ook in de groepen bleven. In het programma was er tijd ingeruimd om te werden aan het filmpje of aan de reclame. Hier werd dan ook dankbaar gebruik van gemaakt, hele scripts werden uitgedacht en de juiste kleding om het nog duidelijker te maken. Iedereen was in volle gang, totdat het fluitsignaal ging, het was de hoogste tijd om aan tafel te gaan. De keuken heeft ons verschrikkelijk verwend met een overheerlijke BBQ.
Ook na de BBQ was er nog tijd om aan de extra opdracht te werken, een groep van de oudste jeugd was zelfs zo slim om het hele filmpje al op te nemen. Het fluitsignaal gaat voor de jongste jeugd, voor hen de hoogste tijd om naar het volgende spel te gaan:
Maar voordat de uitleg van het spel word gedaan is het weer Hannie die het woord neemt voor de puntentelling:
Iedereen kijkt altijd uit naar de dropping tijdens het kamp, en gelukkig stond hij ook dit jaar weer op het programma, alleen heet hij nu Spoorloos De eerste groep (lieke en Nynke) stapt in de auto’s, geblinddoekt en wel en worden ergens midden in de bossen neergezet met de opdracht om het verder maar uit te zoeken en dat ze zelf de weg maar weer terug moeten zoeken. De chauffeurs stappen weer in de auto en zonder nog een keer om te kijken rijden ze weg. De groep staat eenzaam en alleen in het bos en besluiten dan ook maar om de weg terug naar het kamphuis te zoeken. Als de auto’s terug zijn op het kamp wordt ook de groep van Astrid en Sander He verzocht in de auto’s plaats te nemen en weer gebeurt hetzelfde. Volgens mij zaten er in de groep van Lieke en Nynke heel goede speurneuzen, want binnen een redelijke tijd zijn zij weer terug op het kamp en is gelukkig de hele groep compleet. Bij de groep van Astrid en Sander he gaat het iets minder soepel en omdat zij al vele uren hebben gelopen, wat op zich al een hele prestatie is, word een deel van de groep opgehaald met de auto, maar de rest van de groep loopt hem wel uit!!! Vooral Ruben heeft de dropping erg goed gedaan, ondanks dat hij de weg naar het kamphuis erg goed wist, heeft hij niks verklapt.
Maar niet alleen de jongste jeugd wordt zomaar ergens in het bos neergezet, ook de oudste jeugd krijgt een soortgelijke opdracht. Dus word er ook met de oudste jeugd verzameld in de eetzaal, waar eerst de puntentelling van de afgelopen 2 spelen door Paula word verteld, aangezien Eva de jongste jeugd aan het droppen is. Omdat de groepen bij de oudste jeugd kleiner zijn en er maar een begeleider op zit, is er besloten om 2 groepen samen te voegen.
De groep van Sander en Leon worden samengevoegd en de groep van Karel en Paula worden samengevoegd. De keuze voor deze samenvoegingen is omdat het Paula al 2 jaar goed bevalt om Karel als blindengeleidehond mee te hebben. Jasper die als Mol heeft geholpen is wat langer bij het kamp blijven hangen en zal de dropping ook mee lopen met de groepen van Karel en Paula. Deze laatste zullen als eerste starten: het vreemde was dat niemand een blinddoek om hoefde in de auto, zodat een ieder precies kon zien waar we heen gingen. WAS DIT WEL DE BEDOELING???? Ja, hoor, dit was geen probleem, want de oudste jeugd gaat al een aantal jaar mee op kamp naar driebergen en zouden de weg dus prima moeten weten, daarom is er een variant dropping bedacht (in ieder geval beter dan vorig jaar; 20383) De groep werd afgezet op punt A, kreeg als aanwijzing mee: loop deze weg af, naar Maarn en daar richting Maarnseberg. Jullie zullen worden opgehaald op het Trekerspunt (punt B). De groep moest dus niet naar het kamphuis teruglopen maar naar een punt waar nog nooit iemand was geweest.
De groep ging volle goede moed voorop, die moed was ook wel logisch aangezien Oskar op zijn mobiel een kansgenerator had, die ons de juiste weg wel op zou leiden. Ook de andere groep werd op dezelfde manier gedropt, hier hebben jullie wat aanwijzingen en tot op het Trekerspunt. Beide groepen waren flink aan de wandel en af en toe werd en contact gezocht met de tegenpartij, waar natuurlijk niet echt werd verteld waar we zaten, want dat wist immers niemand. Helaas kwam er in de groep van Karel en Paula een kink in de kabel toen Ilse een spierscheuring opliep. Zij moest samen met Paula terug naar het kamphuis met de auto, maar de rest liep stug door. Eindelijk daar kwam het eerste telefoontje vanaf het Trekerspunt: maar niet de groep van Karel en Paula, die ruim een half uur eerder waren gedropt hingen aan de telefoon, maar de groep van Sander en Leon. De auto’s gingen op weg om deze mensen daar op te halen en daarna maar wachten op de andere groep. Het lijkt wel of het lichter word en ja hoor de ochtendgloren was al opgestaan toen ook de groep van Karel en Paula het eindpunt hadden bereikt. Gelukkig was iedereen weer veilig op het kampterrein aangekomen en het was wel heel opvallend dat het zeer snel leeg was in de eetzaal en erg rustig op de slaapzaal.
Omdat het ontzettend laat was geworden en we hier al rekening mee hadden gehouden, mocht een ieder lekker uitslapen. BEHALVE…………. De groep van Paula had afgesproken om zondagochtend om 8.30 te gaan filmen, dus Manon zou haar wekker op 7.00 zetten en de rest van de groep wekken. De wekker had ze inderdaad gezet en nog aan ook, maar de puf om haar bed uit te komen had ze niet, dus bleef iedereen in diepe rust tot 11.00 uur. (gelukkig had Paula dit al voorzien en was het een grapje om zo vroeg op te staan na de dropping).
Zondag 4 juni
Onze lieve mensen van de keuken hadden voor deze ochtend, nou ja bijna middag een heerlijke brunch klaar staan, waar een ieder dan ook weer dankbaar gebruik van maakte. Om 14.30 was het de hoogste tijd voor het volgende spel, dus was er nog voldoende tijd over om eerst nog verder te werken aan de reclame en de flimpjes. Dus overal zag je groepjes lopen met camera, verkleedkleding en andere attributen om hiervoor aan de slag te gaan, want voor het eten moest het filmpje worden ingeleverd. Behalve de groep van Sander, die kon lekker luieren omdat ze hun filmpje de vorige dag al hadden afgemaakt.
Het volgende spel dat er zou worden gespeeld was de sterrenslag, hiervoor gingen we naar de zandvlakte waar een aantal spelen waren neergelegd die je met je eigen groepje moest uitvoeren of tegen een ander groepje moest spelen. Ook hier was wederom de strijd heel groot, omdat iedere groep wist dat er nog maar een beperkt aantal spelen was om je joker op in te zetten. Tijdens dit spel zetten de volgende groepen hun joker is: Hierna was het de hoogste tijd om terug te keren naar het kamphuis voor de avondmaaltijd en het inleveren van de filmpjes. De reclames waren ingestudeerd en 3 van de 4 filmpjes werden bij de rode draad ingeleverd. Alleen de groep van Leon kreeg nog wat extra tijd na het eten, omdat zij de keuken een paar keer hadden gereserveerd om een stukje te filmen, maar de keuken nog volop in gebruik was. Er kwamen heerlijke geuren de keuken uit, en gelukkig daar was het fluitsignaal al, allemaal snel handen wassen even een minuutje stilte en toen aanvallen!!!!. Er kon weer heerlijk worden gesmuld van alle dingen die de keuken voor ons had bereid.
Na het eten stond de oscarnominatie op het programma: hierin zouden de reclames en filmpjes worden getoond. Dit alles werd aan elkaar gepraat door Tooske (Astrid) en Reinout Oerlemans (Leon).Het begin van de oscarnominaties was anders als wat we hadden bedacht: ikzelf werd namelijk naar voren gehaald, totaal verrast heb ik dit natuurlijk gedaan. Hier kreeg ik van Eva een multomap uitgereikt met daarin allemaal mooie en leuke tekeningen en speciale woorden aan mij gericht. Vandaar dat de jongste jeugd op vrijdag geen tijd had om hun joker te maken, zij waren druk met allerlei moois maken voor mij Ik was hier danig van ontroerd en hoop ook dat de kinderen die hun bijdrage nog niet hadden ingeleverd dit alsnog gaan doen, zodat het een compleet album word van mijn afscheid (blijf wel gewoon in de kampcommissie hoor, dat vind ik gewoon te leuk om te doen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)
Tussendoor werd er ook door de keuken en rode draad een bijdrage geleverd in de vorm van tellsell waar je dingen kunt kopen. Alleen moeten we nog wel even aan Huub vragen wat het telefoonnummer is om al deze mooie artikelen te kunnen bestellen. Om de reclames en de filmpjes is hartelijke gelachen, al hadden we soms even wat problemen met de techniek, die Sander Ha (die het gehele kamp de leiding had over de materialen van de spelen) zo snel mogelijk probeerde op te lossen. Nadat alle reclames en filmpjes waren bekeken was het voor de jury (Hannie, Eva en Huub) de hoogste tijd om de koppen bij elkaar te steken om te bepalen wie het leukste filmpje had, wie de leukste reclame, maar ook wie de mooiste joker had. Helaas lagen ze wat dit betreft niet op een lijn, maar na rijp beraad kwam dan toch het verlossende woord.
Hannie nam het woord en vertelde alle punten die er op die dag gewonnen waren.
De punten waren verdeeld, de uitslag was bekend: bij de jongste jeugd was er een nipte overwinning voor de groep van Astrid en Sander He en bij de oudste jeugd werd de groep van Leon winnaar. Maar eigenlijk was natuurlijk iedereen winnaar, want een ieder had het gehele kamp actief meegedaan. Hoogste tijd om even lekker uit je bol te gaan, zet de muziek maar aan en voetjes van de grond. Toen de klok bijna 12 uur sloeg en het voor de jongste jeugd bijna tijd was om naar bed te gaan, werd opeens de muziek stilgezet. Ruben werd naar voren gehaald en hij werd hard toegezongen, Ruben was namelijk jarig. Nadat we met z’n allen hadden gezongen en hem hadden gefeliciteerd kwam voor de jongste jeugd het laatste lied en daarna was het de hoogste tijd om naar bed te gaan, want de volgende dag moest er bijtijds worden opgestaan. De laatste nacht moest iedereen stil zijn op de slaapzaal van de jongste jeugd en dit had Lieke goed voor elkaar, totdat Sander Ha de slaapzaal op kwam en vroeg of ze dit kamp al een kussengevecht hadden gehouden!!!!. Er ontstond direct een heftig kussengevecht en toen was het toch echt de hoogste tijd om stil te zijn, anders konden ze strafcorvee oplopen. Binnen enkele tellen was het ook weer keurig stil en sliepen ze. De oudste jeugd druppelden (bijna) allemaal zelf richting hun bed.
Maandag 5 juni
8.00 hoogste tijd om op te staan. Spullen in te pakken, de rommel op te ruimen en nog even een spel te doen in het bos of op de zandvlakte. De jongste jeugd deed een spel, genaamd Sesamstraat, in het bos. Het is de bedoeling om zoveel mogelijk kwartetten bij elkaar te veroveren. Het spel word gespeeld met 4 posten, waar er van een kwartet aan het begin van het spel 1 exemplaar aanwezig is. De groep word verdeeld in aanvallers en verdedigers. De aanvallers moeten een deel van het kwartet gaan proberen te veroveren op de andere posten zonder getikt te worden door de verdedigers. Als er een kwartet compleet is kan dit niet meer worden geroofd door een andere groep maar wordt dit opzij gelegd door de begeleiding op de post. Net zoals bij het gewone kwartetten is diegene met de meeste kwartetten winnaar. De oudste jeugd ging naar de zandvlakte waar een rugbyspel werd gespeeld. De groep die het eerste 3 punten had gescoord was winnaar.
Beide spellen deden niet meer mee voor de puntentelling, omdat deze de avond er voor al was afgesloten. Maar terwijl de groepen met een beperkt aantal begeleiding bezig waren aan het spel is de overgebleven begeleiding bezig geweest met het schoonmaken van de kamphuizen. Toen alles schoon was, werden de groepen verzocht hun fiets te pakken en de jongste jeugd achterop te vervoeren naar het zwembad. Hier konden we nog heerlijk een paar uurtjes zwemmen, voordat het kamp dan ook echt ten einde was. In het zwembad hebben we nog heerlijk patat gegeten. Voordat er werd overgegaan tot het aankleden en verlaten van het zwembad, werden de haren allemaal nog gewassen, zodat iedereen schoon geweekt en met schoon haar het kamp zou verlaten (dus thuis nog even eten en dan heerlijk naar bed)om 16.00 moest iedereen voor het zwembad staan en net als voorgaande jaren ging dit ook prima. Hier stonden enkele ouders van de jongste jeugd al klaar met de auto’s om de jongste jeugd naar de kantine te brengen. De oudste jeugd moest nog even de fiets bestijgen, maar ook zij zijn weer allemaal veilig en heel aangekomen in de kantine.
De dagen zijn weer omgevlogen, maar het was al weer de hoogste tijd om afscheid van elkaar te nemen. Hoop jullie allemaal snel weer te zien
Voor jullie allemaal een dikke knuffel
Paulala
