S7 op hoogtetraining

Eindelijk waren we het met elkaar eens. Er moest dit seizoen een teamuitje komen, waar nog lang over zou worden nagepraat. Met hun creatieve inbreng vonden teampies Leonie en Jokelyn een activiteit, die ver weg staat van bowlen, zwemmen, of gewoon een kroeg. Het Klimbos Apeldoorn werd de grote uitdaging.

Omdat we de regio Gelderland zo goed kennen vanuit de competitie, was de keuze daar het seizoen af te sluiten volstrekt logisch. Iedereen omarmde het idee zondag eerste Pinksterdag om aan de brunch bij ouders en de thee bij de schoonouwelui te ontkomen.

We gingen ervoor!

Niemand wilde voor een ander onderdoen. Gekleed in een goed afgekleed gordeltje, waarin billen, heupen en andere zaakjes goed uitkwamen, begon iedereen aan deze uitdaging. Eerst volgde nog een instructie en een oefenrondje waarbij werd gekeken of de karabijnen goed konden worden aangehaakt. Daar gingen we, sommige wat stilletjes, of wat witjes om de neus, maar niemand liet zich kennen.

De eerste route werd gevolgd door een tweede en leidde ons tot hoogtes van 10 tot 12 meter. Voor hen die op de stoeprand al hoogtevrees hebben, is het geen aanrader. Na de rondes was er een verplicht pauzemoment. Even wat drinken en kijken wat er daarna nog mogelijk was. Nemen we de zwarte route of de route waar alleen getokkeld kon worden…?

Uiteindelijk ging de groep in tweeën, de één ging toch maar de rode route doen, de ander ging tokkelen. Ik bevond mij bij de laatste groep.

Tokkelen

Wederom werden we tot grote hoogte gebracht. Het duurde lang voor we konden starten met de tokkelroute. Een stoere man vloog als een aap de bomen in, voorzien van een mega touw om een reddingsactie uit te voeren. Na deze redding konden we verder. Daar hingen we als ware Tarzans en Janes in de Veluwse bossen, tokkelend van boom naar boom. Dit zorgde voor heftige emoties. Zo heb ik onderweg één teampie een boom zien omhelzen. Ik vermoed uit ware liefde voor de boom. Aan het einde van de tokkelroute restte ons de bungeejump….

Jullie mogen zelf bedenken of we die wel of niet hebben genomen. Hoe dan ook, we vinden onszelf bijzonder stoer. Onder de noemer: je moet alles een keer hebben gedaan in je leven, is dit een aanrader.

Tweede Pinksterdag: Niemand heeft spierpijn… leugenaars!! De mooiste is: ‘Ik heb mijn angstspier verrekt en mag een week geen enge dingen doen’. In ieder geval beter dan: ‘Mijn kantoorhanden doen  pijn’.

Afsluitend een BBQ op het veld. We kunnen spreken van een gezellige en inspirerende seizoensafsluiting.

Teampies, wat hebben we genoten en ik ben trots op jullie! Ik kan weer een to do ding afvinken van mijn lijstje…. Nog 6 te gaan…..

Rita.