Met dank aan Swank een emmer drank

Om tien uur ging de telefoon bij huize Swank. Ruben had op ’t laatste moment nog afgebeld en dus moest er een invaller worden geregeld. Gelukkig konden we kiezen uit het brede talentenassortiment van de B1. En deze keer werd Jesse met deze enorme eer opgezadeld. Je zaterdag kan toch bepaald beter zijn: Eerst wordt je uit je bed gebeld door die rot-A1, terwijl je dacht dat je eindelijk eens kon uitslapen. Vervolgens moet je zelf pas om zeven uur spelen in Kamerik (waar trouwens mij voor- en achternaam in verwerkt zit) met de wetenschap dat als je verliest en de A1 wint, je samen met de hele B1 pannenkoeken moet bakken voor de A1 (weddenschap). Toch kwam om tien over half elf de slaapdronken maar o zo betrouwbare Jesse bij de verzamelplek opdagen.

Ondanks dat het een oefenwedstrijd was, was het zeker geen onbeladen wedstrijd. Marc wilde bij zijn oude club natuurlijk pronken met zijn nieuwe topteam en wij moesten laten zien dat we het sterke spel van de laatste veldwedstrijd ook naar de zaal konden doortrekken. Marc, die Fiducia natuurlijk van binnen en van buiten kent, attendeerde ons op het fysieke maar ook lompe spel van Fiducia en dat wij daar slim gebruik van moesten maken. Ook moesten we veel kansen creëren door veel te schieten, dat gaat nu eenmaal makkelijker in de zaal. De laatste opdracht was om de eerste minuut van de wedstrijd te pakken.

Aanval: Rik, Ilan, Sjoukje, Mirjam

Verdediging: Lennart, Erik, Rinske, Jolien

Wissels: Janneke, Jesse

De laatste opdracht voerden we meteen uit, het eerste doelpunt was dan ook voor ons. In onze aanvallen daarna lag het tempo hoog en werd er veel geschoten. In de verdediging werd er veel druk gezet en werden er regelmatig ballen onderschept. De voorsprong wisten we uit te breiden tot drie doelpunten (4-1). We waren duidelijk de sterkere ploeg , maar toch wisten we niet helemaal van Fiducia los te komen. We gingen van 2-5 naar 3-6 en hielden Fiducia steeds met drie goals achter ons. Toen schoot Rik de 3-7 erin waardoor we toch met een redelijk comfortabele voorsprong de rust in gingen. Het vele schieten had zijn vruchten afgeworpen, want (op de doorloopbal van Janneke na) waren al onze doelpunten gemaakt uit schoten.

In de het rustpraatje was, in tegenstelling tot de praatjes op het veld, geen peptalk die ervoor moest zorgen dat we het verlies beperkte tot minder dan tien doelpunten verschil. We hadden de overhand en stonden verdiend op een mooie voorsprong. Wel moesten we ervoor zorgen dat we het spel in de aanval groot hielden en het hoge tempo van de eerste helft vasthielden.

In de tweede helft leek het in eerste instantie weer gesmeerd te gaan: Ik kon de 3-8 binnenschieten waardoor we weer wat uitliepen. Maar toen maakte de wedstrijd een kleine draai. Onze aanvallen liepen niet meer zo soepel en ook onze schoten miste de korf. De verdediging werd hier en daar slordig waardoor de eerstvolgende drie treffers voor Fiducia waren. Tijd voor een wissel dus. Door Jesse in het veld te zetten kwam er weer wat rust in mijn vak en dat betaalde zich uit: Al snel maakte ons vak twee doelpunten. En toen daarna in het andere vak zowel Sjoukje als Mirjam allebei raak schoten was de wedstrijd gespeeld. Het werd uiteindelijk 8-14.

Gewonnen, dus de Nemo-emmer werd voor de tweede keer gevuld en (op initiatief van de heren) ongeveer even snel weer geleegd. Die emmer zal ongetwijfeld vaak gevuld worden dit seizoen, want na alle ervaring die we vorige seizoenen in de tweede klasse hebben opgedaan zijn we nu gewoon weer titelkandidaat.

Erik