VIKO B2 – Synergo B3

Het begon allemaal rommelig, omdat het om 17:00 begon. Maar we hebben het uiteindelijk nog gehaald en we waren daar. Het was een noodgebouw, omdat de andere was afgebrand. Maar we moesten het er mee doen! Dus we kleden ons om en gingen naar de zaal.Komen Bas en Mathijs aangelopen (niet vrolijk)(!).

Ik vroeg dus hoe hun eigen wedstrijd ging, maar ze wouden er niet over praten… Dus ik dacht, er is vast iets mis gegaan daarzo. Maar het bleek ook echt dat het verkeerd ging, de A1 had met 18-4 verloren van Sparta (!). Maarja, even verder met onze wedstrijd!

Dus we gingen beetje warmlopen voordat we gingen inschieten, daarna schoten we in. Bijna alles ging mis, alhoewel er een paar in zaten. Bas en Mathijs zaten met een gezicht alsof ze gingen huilen. Volgens mij omdat alles mis ging, en deze wedstrijd ook verloren werd.

Dus de wedstrijd begon. De eerste paar minuten in de tijd en het was alweer een doelpunt voor ons! Natuurlijk waren Bas en Mathijs alweer een beetje minder chagarijnig. En we stonden dus met 0-1 voor! (Wat een wonder was). Dus de tegenstander kreeg de bal, en de verdediging haalde het eruit. En de aanval speelde een beetje rond en kreeg de bal, en maakte uiteindelijk weer een doelpunt! Iedereen was dolbij!

Dus het was wisselen. Daarna nam de tegenstander uit, en liep iemand voorbij, en maakte een doorloopbal, jammergenoeg zat-ie. We dachten dat het zoals de eerste keer zou worden, eerst 2 doelpunten wij, daarna 4 hun. Maar dat was niet zo! Dus ons team kreeg de bal, en hoppa! Er zat een mooie bal in van Onur! Een afstandschot. Dus het was 2-2. De tegenstander kreeg de bal uit, en speelde een beetje rond, en zette de afvang en iemand schoot en scoorde helaas. 2-3.

Toen kregen wij de bal uit, en onder de korf stond Floor aangeef. En Onur wou naar de afvang gaan, maar hij dacht dat niemand zou schieten, dus liep die heel dichtbij Floor een klein rondje, en trekte heel snel weg, en schoot ‘m erin! 2-4.

Rust

En zo gingen we de rust in. Heel mooi gespeeld en een blij gezicht van Bas en Mathijs. Helemaal niet chagarijnig, juist helemaal blij! Dus we zaten in de kleedkamer en legden we over. Mathijs en Bas waren sprakeloos, over ons mooi teamspel en doelpunten! Maar Mathijs had weer eens drie kleine puntjes.. Dat was:
– Bij Afvang springen (!)
– Langer rondspelen in de aanval (!)
– En sneller eruithalen bij de verdediging (!)

En er werd gefloten, de rust was voorbij! Dus wij namen de bal uit, en speelde naast, zette in 1x een afvang neer, en Onur schoot.. En hij zat!! Een heel ver afstandschot, maar Onur haalde gewoon netjes uit. 2-5.

De tegenstander de bal, speelde redelijk lang rond, en de verdediging kreeg de bal er niet uit. Maar uiteindelijk werd de bal er uit gehaald, maar door een faal van Onur, had de tegenstander meteen de bal. En konden ze weer verder rond spelen (!). En zetten ze heel simpel, een afvang neer en een aangeef, en gingen ze voor die doorloopbal, wat er jammergenoeg toch nog in zat. 3-5.

Toen hadden wij de bal, en we speelden gewoon rustig rond, en gingen voor die doorloopbal, en Stefan was héél slim, om een strafworp mee te krijgen! (!) De spanning was veelste veel voor Stefan, dus hij miste (!) En de tegenstander kreeg de bal. De verdediging moest weer opletten, en lette ook heel goed op, en haalde de bal uit de aanval van de tegenstander. En wij kregen de bal. Door een mooi aanval van ons, zat de bal van Anne in! 3-6!

Bas en Matthijs zaten gillend en springend van blijdschap te juichen vanuit de zijlijn. (Nog nooit eerder gezien). En Bas zei dat alles pérfecto ging! En dat was namelijk ook zo! Want ondertussen zat de bal van ons er in! 3-7. Het was de laatste minuut, en de verdediging was heel goed bezig, en tikte de bal naar de aanval, Onur had nog 3 seconden tijd, om er eentje in te gooien vanuit de middellijn.

Onur was héél zenuwachtig, maar dacht toch, het zijn de laatste drie seconden van de wedstrijd, en waarom niet? Dus probeerde Onur het vanuit de middellijn, en raad eens, HIJ ZAT! En Bas, Onur, Matthijs en de hele team, juichend en springend en alles wat dan ook, te juichen en de wedstrijd was afgelopen!

Bas en Mathijs hielden nog een kleine speech over de wedstrijd, Nouja, het was niet echt een speech, want ze waren sprakeloos! En Bas en Mathijs waren helemaal blij, niet meer chagarijnig na die nederlaag van hun A1. Een onvergetelijke wedstrijd! Iedereen was weer blij en was met volle opluchting naar huis gegaan.

Onderweg naar Synergo met Mathijs aan het stuur

Onderweg naar Synergo om naar huis te gaan, was een hele lange rit, dankzij Mathijs! We konden er 20 á 30 minuten over doen om naar synergo te gaan. Maar door de praatjes van Mathijs en Bas raakten we verdwaald, en wisten we niet waar we waren.. Dus Mathijs kwam op de gedachte van, ”Waar rijden we nou?”. En natuurlijk niemand wist het. We waren op een lege weg, een kaarsrechte weg, wat helemaal leeg is, en met Mathijs aan de stuur, ga je niet maar 50 km/u op een leeg weg, dus hij drukte het gas in, omdat er toch niemand er was.

Dus er waren ook geen borden, van ‘Gevaar’ of ‘Doodlopend weg’ of iets dergelijks. Dus wij rijden, rijden en rijden.. Uiteindelijk liep de weg dood, en ik bedoel echt letterlijk DOOD! De weg ging naar beneden richting een kanaal.. Mathijs drukte volop de rem, en je hoorde heel lang geslip, Onur dacht van: ‘Shit, we zijn d’r aan! 🙁 ‘ Maar omdat de remmen van Mathijs het toch hielden (!), stopten we net voor het water. En de hele terugweg was wel even schrikken dankzij Mathijs. Maar Mathijs en Bas hebben wel een klein lesje geleerd, rij niet te hard op een kaarsrechte weg met treinrails naast je. Dus, was wel even schrikken. Maar we hebben het nog wel gehaald om thuis te komen en naar het Relax-vrijwilligers feest te gaan..

Onur (B3).