(“wie?”) Wild (“wat?”) Wild (“waar?”) West !

Vrijdagavond 6 juni verzamelden een grote groep Synergo-kinderen in de grote Synergo-wigwam. Een grote bijeenkomst stond op het programma. Er liepen allemaal mensen rond met hoeden en veren en ze hadden allemaal grote tassen meegenomen. Alles werd in de Grote Vroemvroem geladen, waarna de echte bijeenkomst kon beginnen en de stammen werden ingedeeld. Meteen werd al duidelijk waar de meegebrachte Stalen Ros voor nodig was.

De bijeenkomst was eigenlijk in Driebergen en dat was toch even slikken. Hals over kop verlieten de vier stammen de Synergo-wigwam om zo snel mogelijk in Driebergen te komen. Maar ja, de eerste stam moest nog wachten op Calvin! Het stamhoofd was echter de enige die nog niet wist dat hij er al wél was, omdat Calvin zich nog niet gemeld had. Maar na een paar flinke klappen met de tomahawk was dit voorval gelukkig ook weer snel opgelost.

Al rijdend naar de plek van bestemming vingen de stamleden wat verhalen op. Mathijs sprak over nachtelijke bezoeken aan de meidenwigwam en anderen hadden het erover dat ze niet zouden slapen. U snapt natuurlijk wel dat al die verhalen niet bijdragen aan het tempo. De tweede stam wilde dan ook inhalen. Dit lukte echter niet, omdat stamhoofd Sander Ha. wel dacht te weten hoe er gereden moest worden. Voordat er ook maar iets van het geschreeuw tot hem doordrong, was hij al met zijn stam in een ondoordringbaar bos beland. En dan geeft hij nog de route van George de schuld ook! Helemaal in de war weigerde de stalen ros van Denise ook nog een versnelling hoger te gaan en hij begon te piepen. Vice-stamhoofd Gerard (als vervanger van Paula) wist het vervoermiddel al snel te kalmeren. De derde stam kwam daarentegen zonder noemenswaardige problemen aan. In grote tegenstelling tot de vierde stam; zij hadden wel heel erg moeten afzien tijdens de reis en zagen bij aankomst allemaal Kerstmannetjes. U weet wel, Kerstmannetjes!

De namen van de stammen waren daarna ook wel duidelijk. Naast de Kerstmannetjes en The Wanteds waren er nog de Gieren en www.www.nl. Nu moet u niet denken dat deze laatste groep bij voorbaat al kansloos was. Een zeer creatief idee van Kim zorgde er namelijk voor dat deze groep eigenlijk de mooiste naam van allemaal had. Want www staat voor heel veel: ‘Wij Willen Winnen’, ‘Wie Wat Waar’ (‘Wanneer Waarom Waardoor’), ‘World Wide Web’ en natuurlijk ‘Wild Wild West’. En dus is een naam met alleen maar www te weinig. Kim stelde daarom voor er nog een www aan toe te voegen. Briljant!

Aangekomen op het kamp was het eigenlijk de bedoeling dat alle groepen een welkomstdans zouden houden voor hun eigen totem. Maar, alle totems waren weg! Dankzij de naam van de stam waren The Wanteds natuurlijk meteen al verdacht. Zij zouden de totems wel gestolen hebben ook! Dus de vier groepen doken meteen het bos in om elkaars totems te stelen tijdens de Totemroof. Vreemd genoeg wonnen de Gieren, maar juist uit die groep bleken er ook mensen te zijn die ineens van één touwtje er twee konden ´toveren´.

En dan was het tijd om te slapen in de wigwams. Uiteraard was er nog een uitgebreide knuffelbeestcontrole, waarbij de diepste knuffelgeheimen naar voren kwamen. Maar nee, hier krijgt u geen informatie over; geheim. Je verbaast je eigenlijk waar sommige ouders hun kinderen mee laten slapen. We hebben driekoppige dinosaurussen gezien, beren, zeehonden, een vliegende eend en een mooie prinses met vlechten. Door de enthousiaste knuffelverhalen van Esther V. en Sanne, hebben sommige stamhoofden wel even het kopje soep van chef-kok Pascal gemist! Hoera! Want zoals u verderop nog wel zult lezen, had dit kopje soep grote invloed op de rest van het kamp. Maar daarover verderop meer, u hoeft verder nog geen conclusies te trekken.

Al met al was het dus tijd om te gaan slapen. Nou ja, slápen? Met Mats, Maarten en Michelle zeker! Deze M3-meidengroep voelde er eigenlijk meer voor om te zingen en dansen dan te slapen. Dit kon Iris allemaal niet zo boeien, zij had een heel ander idee en wilde nou wel eens een echte striptease zien! Twee echte Chippendales waren snel gevonden: Rick en Juna. Als persoon van het licht met de zaklantaarn kon Iris gelukkig ook wel vertellen dat je dan met je shirtje “zo en zo moest doen” en het dan moest weggooien. Alles ging goed, totdat PAULA per ongeluk binnenkwam en de hele voorstelling ineens wreed was afgelopen! Het bleef nog lang onrustig in de slaapzaal na zo´n afgebroken optreden. De kijkers voelden zich belazerd en waren niet te houden! Khadim en Mathijs wilden uit protest per se wakker blijven. Vijf minuten later was blijkbaar het protest over, want we hebben ze niet meer gehoord. Dit geldt alleen niet voor het publiek van Chippen-Rick-en-Juna. Beide heren hadden zo’n indruk gemaakt dat zelfs in de ándere slaapzaal Sander Ho. en Janneke de slaap maar niet konden vatten. Dit kwam volgens Dennis omdat ze ook nog geen tien centimeter van elkaar af lagen, maar Janneke en Sander hadden een heel ander verhaal. Het kwam door de herrie uit de slaapzaal van de verstoorde voorstelling en de nachtelijke uitstapjes van enkele C2-heren. En na de zoveelste bonk en kaboem bleek dat Rob het nodig vond zijn soep weg te gooien. We denken dat de combinatie van de soep en het samen in één bed liggen met Paula toch teveel is geweest voor onze arme Rob.

Zaterdag

Het opstaan is natuurlijk altijd een probleem voor de mensen die net in bed liggen. Opvallend is dat Ineke niet als eerste het bed uit wilde en gewoon weigerde op te staan totdat Sander Ha. zijn bed uit kwam. Dat iedereen in deze slaapzaal wilde blijven liggen, is wel begrijpelijk, aangezien Leon, de nacht gebruikte om bomen met enorm veel kettingzagen te lijf te gaan. Lieke moet dus zeker wakker geweest zijn, want zij lag samen met hem in bed. Opvallend was wel dat ze haar rits per se niet naar Leon gericht wilde hebben en zich dus maar op de andere kant richtte, waar Pascal lag te kwijlen. Na de – dus niet voor iedereen – verkwikkende nachtrust waren Lieke, Leon, Rob, Ineke en Sander Ha. alweer uitgeteld. De heren van de C2 waren daarentegen opvallend fris die ochtend. Hetzelfde geldt ook voor de jongste jeugd. De nachtkusjes van Miriam en Hedwig hebben hun effect dus wel gehad. Waarom dan ook niet even de andere twee slaapzalen voorzien, dames?!?

Door het verlies van www.www.nl-stamhoofd Rob werd de belangrijke taak van aanvalsstrateeg daarom maar overgenomen door Eva. Zij mocht dus alle www-kaartjes uitdelen van de groep tijdens de Bizonjacht. Alle stammen moesten namelijk zelf voor het avondeten zorgen, omdat de soep niet echt goed was bevallen. De opdracht van www was dan ook om zeker weten MET bizon thuis te komen. In plaats van het laf bakje soep moest er Vlees op het menu staan! En zo liep iedereen door het bos op zoek naar een bizon. Tijdens het zoeken bleek dat de vier stammen er heel verschillende tactieken op na hielden. Sommige Gieren hadden twee verschillende kaartjes bij zich en zij telden bovendien hun eigen Gierenkaartjes ineens mee bij de totaalscore. Volgens hen zou dat beter uitkomen. Bij The Wanteds riep de Bizon continu dat hij de bizon was, zonder enig resultaat. Maar www.www.nl was de Kerstmannetjes aan het uitroeien en alles liep precies volgens plan. TOTDAT de Kerstmannetjes het zelf doorkregen en merkten dat ze nog zeven kaartjes overhadden. De Kerstmannetjes bliezen daarom meteen het spel maar af. “We hadden bijna geen kaartjes meer”, was het laffe commentaar. En het ergste is dan ook nog dat volgens een ingenieus systeem van Leon zijn eigen Kerstmannetjes nog wonnen ook! Nou, beste lezer, u begrijpt dat www helemaal van slag was met de gekregen laatste plaats en zoveel onrecht en leugens!! De tweede poging tot het vangen van de bizon was dan ook een zeer slap aftreksel van de eerste. www was helemaal van de kook en moest zelfs met slechts drie kaartjes de hordes jagers van zich afhouden om de eigen bizon beschermen. En om die stalker van een Lou weg te houden uit het www-kamp, moest zelfs uit pure ellende de eigen bizon ingezet worden om hem af te schrikken. Deze bluf was op zich wel moeilijk, want Lou gebruikte de volumeknop van zijn walkman als gigantisch afschrikmiddel. Overigens was de tactiek van de Gieren ineens heel verdacht anders: ze lieten hun eigen bizon vangen in de hoop dat ze toch genoeg punten hadden….

Terwijl die middag Pascal de gevangen bizons aan het koken was, kregen de stammen les in het mikken en schieten: de Scherpschutter. Dit onderdeel bestond uit het drievakken-korfbal van vroeger. In de verzengende hitte van de prairie stonden de coaches als coyotes langs het veld: dames werden aangezet om elkaar weg te beuken en Kitty, Daniek, Lizet en Marijke maakten daar dankbaar gebruik van. Sommige spelers sprongen van schrik de boom in en door veel op hem in te praten durfde Rick er weer uit te komen. Ondertussen zorgden Dennis en Janneke voor de verfrissingen en deelden water uit aan de dorstige spelers. Dit voorbeeld werd daarna gevolgd door Michelle, Iris en Esther. Dit water kwam alleen uit de loop van een Super-de-Luxe geweer met volautomatische stralen. We hebben Serap met drie verschillende droge en daarna met evenveel natte shirtjes voorbij zien komen! En Nynke wilde per se op de foto terwijl ze natgespoten werd. Er moesten twee sterke mannen aan te pas komen voordat de fotograaf enigszins tevreden was over de plek van de foto De mededeling dat de jongere jeugdleden in BAD moesten was vervolgens geen overbodige luxe. Zeker voor Anouk en Judith, want het maken van zandkastelen en boswandelingen maken erg vuil. En vooral als er ook nog telkens meiden van de C1 en C2 voorbij rennen met water en herrie. Erik kwam ook veelvuldig voorbij rennen. Niet met water, maar met een hele grote glimlach die we het hele kamp gezien hebben. Voor de medespelers van Rik en Lennart tijdens het kaarten was er alleen juist niet veel te lachen. Beide heren lapten de belangrijkste regel aan hun laars om de leiding niet te pesten en om ze gewoon te laten winnen. Lennart won ook wel opvallend vaak…

Ondertussen gebruikten Eva en Leon de tijd om wat spullen van Eva bij haar thuis op te halen. Ze hadden een halve middag nodig om Eva’s kledingkasten te plunderen en nog werd het luchtbed vergeten. Sander Ha. en Ineke schijnen de middag zelfs gebruikt te hebben om een terrasje te pakken, terwijl kok Pascal enorm zat te zweten om het eten op tafel te krijgen: pannenkoeken! Dit was natuurlijk een zeer goede voorbereiding voor de Trek over de prairie, een gevaarlijke tocht die het uiterste van de stamleden zou vergen. Bol van de zenuwen reed Sander He. dan ook zo snel mogelijk met de groepen weg. Alleen, die zwarte rook en enorme stank waren géén rooksignaal van een indiaan, maar van de handrem. Ook de plaats van droppen was niet zo gelukkig. Meteen bij aankomst kwam een boze meneer op blote voeten om een vergunning vragen. De groepen moesten als de gesmeerde bliksem vluchten, maar Sander Ha. vond het weer nodig deze meneer uit te dagen door de auto niet even in zijn eerste versnelling te zetten en meteen weg te rijden.

De prairie is groot en toch wist Ilse zeer stellig te vertellen dat we links moesten. Het resultaat was dus dat www ineens een zeer bekend bord tegenkwam en een uur in een rondje had gelopen. De stamhoofden Sander Ho, Paula en Eva (Rob niet, die lag op bed) hadden het niet meer van het lachen. Gelukkig liet Germay deze vrolijke bui snel verdwijnen door zulke enge verhalen te vertellen over geesten dat ze er zelf bang van werd. In een andere groep waren er hele andere problemen. Jeffrey en Tim hadden een bord gezien (niet hetzelfde bord als die van www hoor) met daarop verboden toegang en beide twee heren weigerden prompt verder te gaan. Stel je voor dat ze achterna gezeten en gesnapt zouden worden in het bos. De twee helden wilden dus opgehaald worden met de auto. Maar als Ineke haar mobieltje niet meeneemt tijdens het zoeken en pesten van andere groepen, moeten Eva en Sander He. de twee heren dus maar op de fiets ophalen. Het was het begin van een lange nacht voor de taxicentrale, want als Janneke bedenkt dat je 3,9 kilometer moet omlopen, worden de benen daar natuurlijk niet vrolijk van. De Kerstmannetjes hadden een andere tactiek: bij elke kruising moesten de stamleden kiezen tussen Sander Ha. (links) en Leon (rechts). Welke keuze dan ook; je gaat gegarandeerd de verkeerde richting op. Maar wie kiest er dan ook drie keer achter elkaar voor Leon!? De groep was dus genoodzaakt enkele stamleden met de auto terug naar het kamphuis te krijgen. Een gelukje voor Sandra, want ze had haar wandelschoenen niet aan en stapte dus gauw de auto in. Waarschijnlijk had Nomi Sandra’s wandelschoenen, want zij was nog zeer fris en wilde dolgraag de dropping uitlopen. Voor de opvoedkundige verantwoording zullen we maar niet vertellen hoe laat de lopende Kerstmannetjes, met Nomi, terug waren. De leiding heeft die nacht overigens weinig van de kinderen gehoord, maar of dat nou aan de kinderen lag…????

Zondag

Dennis wist ‘s ochtends te vertellen dat de afstand tussen twee mensen verkleind was tot slechts vijf centimeter. Volgens zijn eigen verhaal heeft hij de hele nacht niet geslapen. Heeft hij die nacht alleen maar lopen gluren en afstanden meten? Sander He. had waarschijnlijk de nacht gebruikt om een kopje soep te eten, want het leek hem ’s ochtends beter in bed te blijven liggen. En helaas, hoezeer Marijke ook opnames wilde maken van Leons nachtelijke zaagwerkzaamheden, de opnames waren mislukt. Het geluid was te hard geweest voor de recorder en Marijke was ontroostbaar. Dat Leon meer had gewerkt dan alleen maar bomen rooien, bleek uit de regen en onweer die het kamptafereel versierden. Door het lawaai was Ineke wakker geworden en is zo lief geweest samen met Dennis de tafel te dekken! Maar ook deze goede en lieve daad kon niet verhelpen dat de Goldhunt, de grote trek naar het goud uitgesteld moest worden.

Ondertussen was de kamp-wigwam omgetoverd tot een echt Casino, waar de stamleden zich tegoed konden doen aan Vuurwater en CanCan. Uhh nee, ze konden zich natuurlijk tegoed doen aan het vergokken van goudklompjes! En met een knuppel mochten iedereen elkaar nu eindelijk eens een mep verkopen. Wel jammer dat er eerst even met een dobbelsteen gegooid moest worden. Aan een andere tafel waren spelers bezig elkaar te irriteren door elke keer juist dié kaart weer voor iemands neus weg te halen en zo de hele serie naar de prairie te sturen. Een tafel verderop deed een groep dierengeluiden na, die tijdens de dropping te horen waren. Wel gek dat de Afgrijselijke Gil-vogel wel tijdens de dropping gehoord is, maar die ochtend niet. In het casino was er ook gedacht aan de creativiteit. Alleen wat moet je nou voor een figuur maken met stukken hout bij het woord bizon?? Dan maar snel een goudklompje onder de tafel doorgeven. Maar dan wel zo snel en opvallend mogelijk, zodat de persoon niet kon raden wie de goudklomp in zijn handen had.

Ineens was de regen verdwenen en scheen een flauw Prairiezonnetje. De grote trek naar het goud kon beginnen. En zo gingen de Gieren, The Wanteds, de Kerstmannetjes en www.www.nl al snel hun eigen weg. Allemaal met hun eigen Stalen Ros op zoek naar de goudklompjes om de vergokte voorraad weer aan te vullen. Maar nog voordat Chloë het kamphuis uit was, keerde ze al terug met een lekke Stalen Ros. Dat begon natuurlijk al goed. Het Stalen ros van Michelle van de P. had wat problemen om niet elke keer tegen Jeffrey aan te rijden. Jari daarentegen wierp zich op als een geboren opperhoofd en leidde zijn groep door de grote en wilde prairie. Langs grote gevaren als een piramide, over bergen en door diepe dalen. De stam had het moeilijk, maar dankzij deze leider brachten zij het er heelhuids vanaf. Aangekomen bij de piramide van Austerlitz was de opdracht om een tooi te maken voor de leiding. En nu kon Sietske zich flink uitleven. Als een ware couturier ging zij tekeer met blaadjes, takjes en vlechten. Vele creaties kwamen niet door de keuring en na anderhalf uur mocht www eindelijk weer verder met een outfit om ú tegen te zeggen. Opeens zag Khadim het niet meer zitten met zijn Stalen Ros en liet hem prompt staan tegen de piramide. Omdat de piramide nogal gevaarlijk begon te wiebelen, zijn we maar snel verdergegaan en hebben de fiets achtergelaten.

De volgende locatie was een parkeerterrein. Het is goed mogelijk dat de Gieren dit terrein niet konden vinden, omdat er een bekende enge meneer rondliep. Volgens Manon kon dit echter niet onze bekende vergunningscontroleur zijn, want deze meneer had wel schoenen aan. De opdracht op het parkeerterrein was eigenlijk wel een beetje raar: een regendans maken en nog op de Stalen Ros ook! De Gieren hadden dit niet helemaal begrepen en hebben de dans lopend uitgevoerd. Geen effect dus. De stam www.www.nl had een hele goede dans, want voordat iedereen goed op het Stalen Ros zat, begon het toch te regenen! Opdracht perfect gelukt dus. Wát een dans!

En terwijl Lizet een boerderij binnenstormde om een appel of een ei te vragen aan een grote chagrijnige boer, zag Zoë ineens vol verbazing zomaar een appel uit iemands broekzak te voorschijn komen. Moe van de lange Goldrush moesten de paarden rust krijgen, maar de rit moest doorgaan. Kortom, de helft van de stam moest het huifkar-aanhangertje duwen met de andere helft van de stam erin. Ondertussen namen The Wanteds wel mooi even de tijd om een leuke foto van zich te laten nemen. Hiermee daagden zij de Kerstmannetjes wel heel erg uit, want onderweg wist een stamhoofd van de Kerstmannetjes nog te vertellen dat ze wel als eerste heel vroeg terug zouden zijn. Als laatste kwam de groep dus aan, ruim een uur later dan de andere groepen. Gelukkig was het eten ook wat later, want de enige keer dat Pascal helemaal zelf zou koken, ging het ook helemaal mis. Paniek, vlam in de pan, de stoppen eruit en Paula die aan het werk gezet werd, terwijl de chef-kok stond toe te kijken hoe zij hamburgers aan het bakken was.

De avond stond in het teken van Het Mysterie van de Saloon. De hele kamp-wigwam was volgelopen met allemaal cowboys en indianen. Iedereen zag er op en top uit. In het plaatsje Synerville in Texas, USA, huppelden Eenbenige Harry (alias Sander Ha.), Pistolen Paultje (a.k.a. Sander He.), Chagrijnige Jacqueline (schuilnaam voor Nynke) en Erg Enge Els (leek verdacht veel op Paula). Doel van de reis: de plaatselijke saloon. Barman Dennis schonk gul alle glazen vol en de danseressen Pascalala en Sandrholala dansten vrolijk op de bar. Het leverde deze laatste trouwens wel even mooi 20 Euro op! Opeens kwam opperhoofd Oefoef (Rob) in paniek de saloon binnenrennen en schreeuwde dat zijn totempaal gestolen was! Erg Enge Els verslikte zich in haar appelsap en Eenbenige Harry kwam meteen niet meer uit zijn zware Amerikaans accent. OefOef kon goed spoorzoeken en het spoor leidde naar de stallen waar Harige Hengst, Vuurpijl, Bliksem en Jolly Jumper stonden (Annemarije had de paarden even gekeurd en volgens haar was Jolly Jumper overigens wel een heel mooi en goed paard!). Maar als je Erg Enge Els de stallen instuurt om ze te kalmeren, worden ze alleen maar onrustig. Dankzij OefOefs oude indianenliederen waren de paarden stil en kon Erg Enge Els met Stille Simon (oftewel Leon) praten. Nou ja, praten lukte niet, want Stille Simon kán helemaal niet praten. Na een half uur met armen te hebben gezwaaid wist Erg Enge Els eindelijk wat er aan de hand was. Er was iets gebeurd in het huisje van Mooie Maartje (of was het nou Hedwig?), die snel maakte dat ze wegkwam toen onze vier cowboys de deur inbeukten en Erg Enge Els daarmee ook de rug van Pistolen Paultje aan gort hielp. Pistolen Paultje kon nog net uitschreeuwen dat Mooie Maartje wel erg mooi was, toen een plas water Mooie Maartje wakker maakte. Naast haar lag een tas met boodschappen en een Totempascal.

Hier stopte het verhaal en de vier stammen in de kamp-wigwam werd gevraagd wat er nu toch gebeurd zou zijn. Alle stammen waren het er wel over eens dat het ging om een liefdesverhaal. Het ene verhaal nog leuker dan het andere. Maar voor wat er nu echt gebeurd is, moeten we terug in de tijd:

Op een mooie morgen zag Donzige Dingo (alias Janneke) zijn vader OefOef de regendans doen om de totempascal. Stiekem deed hij het na, maar achterstevoren. De totempascal kwam hierdoor tot leven. (De voorstelling werd vervolgens even gestoord door Bram die een pakje sigaretten op deze totempascal geen gezicht vond en ze afpakte). De totempascal merkte daar niets van, want hij was ook smoorverliefd op Mooie Maartje. Hij ging naar haar huisje en zorgde voor grote schrik bij Mooie Maartje, die daarom bewusteloos op de grond viel. Vol verdriet versteende de Totempascal. Nadat Mooie Maartje door de vier helden voor de tweede keer met een grote hoeveelheid water werd bijgebracht, kwam de Totempascal weer tot leven en ook Mooie Maartje wilde wel met een totempaal trouwen. Ze leefden nog lang en gelukkig en alle inwoners van Synerville gingen feesten en dansen om het huwelijk te vieren.

Wat een feest! Oskar, Lou en Jari stonden op de tafel te dansen als echte kooidanseressen, Ruben vroeg elke keer weer aan zijn moeder of hij nóg ietsje langer mocht blijven, Juna was volgens eigen zeggen meiden aan het versieren en Dennis lag al op bed. Hoogtepunt van dit feest was Miriams grote grijns toen het schuifelen werd gestart. Marieke en Robyn vlógen weg, maar zij werden al snel in de kraag gevat. Zo zagen wij Sietske op haar knieën dansen met Juna, was Mats meteen naar een meisje gerend om mee te schuifelen. Maar nee, geen roddel; het was Iris, zijn zusje. Grappig genoeg wilde Jeffrey per se niét met zijn zusje dansen! Het commentaar van Floris was eigenlijk alleen maar dat er helemaal geen leuke meiden waren om mee te dansen, en nee, ook Miriam niet. Hij is dus een van de weinige heren…

Toen de jongere jeugd naar bed ging, begonnen de ouderen aan het limbo-dansen. Ondertussen kwamen Miriam en Hedwig de jongens nog even een nachtzoentje geven. Leon zou dan de meisjes wel voorzien van de gebruikelijke nachtzoentjes. Heel begrijpelijk wilde Merel geen kusje van hem. Dus toen Leon na lang tegenstribbelen aan haar vroeg van wie ze dan wel een nachtkusje wilde, was Miriam de gelukkige. Merel lag klaar op bed, Miriam boog zich voorover en SMAK, daar was Leon met zijn kusje. Dit ging allemaal aan de anderen voorbij, want de beide C-teams wilden liever een ander spelletje spelen; strippoker! Dan moet je als leiding wel even slikken. Totdat je Floor voorbij zag lopen met twee hemdjes, een bikini, twee truien en een extra paar sokken. Lizet kwam daarna ook nog eens langs met een extra trui en Manon vertrouwde het helemaal niet en sloeg ook nog eens een sjaal om. Geen probleem dus.

Diep in de nacht keerde de rust weer over de prairie en lag iedereen in zijn eigen wigwammetje heerlijk van de nacht te genieten.

Maandag

Dennis was die avond al vroeg gaan slapen en had ’s ochtends heel lief een ontbijtje voor Ineke gemaakt. Jammer dat Ineke met geen mogelijkheid wakker te krijgen was, waarna Sander Ha. zijn taak van boeman weer met glans vervulde en haar wakker maakte. Sander Ho. dacht ook al wakker te zijn toen hij met veel kabaal wat broodkruimels door het raam wilde gooien. Misschien wel handig het raam open te doen? Na het ontbijt stond voor de stamleden de Schiettent op het programma. Terwijl de opperhoofden de wigwams schoonmaakten, waren de stammen met Dennis en Pascal op de zandvlakte te vinden. Daar leefden zij zich uit met ballen en hele verhalen die je in iemands oor moet fluisteren.

Vervolgens werden de tassen, slaapzakken en andere spullen weer opgehaald door de Grote VroemVroem en vertrokken de stammen naar de Wilde Waterval. In de grote Zwemvijver werd duidelijk dat Quinten van een goede hygiëne houdt. Wanneer er een bekend persoon voorbijliep, werd deze getrakteerd op een bad. Ook kwam Astrid nog even langs om te kijken hoe het met de F ging en ook zij was natuurlijk weer een mooi doelwit om in het water te gooien. De activiteit werd nog wel even opgeschrikt toen Kitty en Daniek langskwamen bij Sander Ho. met de mededeling dat Marieke was gevallen. Onderweg naar Marieke voelde Sander ineens iets achter zich. En met een grote PLONS lag Sander in het water. De twee hulpzoekende meiden waren onder luid gelach weer snel verdwenen.

Na een echte cowboy-maaltijd van patat was het alweer tijd om de Stalen Ros nog eenmaal van stal te halen en terug te rijden naar de Synergo-wigwam in Utrecht. Ondanks de vermoeidheid waren er geen problemen. Sandra heeft haar reservesleutel niet nodig gehad en heeft dus ook gewoon teruggefietst. Onderweg wilde Floris nog wel even weten of er volgend jaar weer geschuifeld gaat worden.

En in Utrecht kwamen alle kinderen onder luid gejuich van ouders weer bij Synergo aan. De bijeenkomst van Cowboys en Indianen zat er al weer op. Dat de Kerstmannetje eerste geworden zijn, maakt niemand meer uit als er na een kamp een bed in de buurt is. Gefeliciteerd met jullie eerste plaats, hoor! (hmmm…). En zo eindigde op 9 juni een lang weekend van feesten en beesten. Het Wild Wild West-kamp was nu echt afgelopen. De hoogste tijd om het slaaptekort in te halen en de dag erna chagrijnig op school of het werk te verschijnen. Maar het was de moeite waard!

Tot volgend jaar!
De kamp-cowboy.

Nawoord

Als schrijver van dit kleine kampstukje heb ik natuurlijk de mogelijkheid nog even een kort nawoord te schrijven. Ik wil bij deze van deze unieke gelegenheid gebruik maken alle organisatoren, begeleiders, chauffeurs, vrijwilligers en kinderen bedanken voor dit onwijsgave kamp en ik hoop dat iedereen er volgend jaar weer bij is. Ik weet zeker dat ik ook namens de hele groep van begeleiding spreek. Dank jullie wel!

Sander.

Zie ook

• Oude Synergo-kampen