De voor- en nadelen van de zaterdag en een wedstrijdverslag
Dat ik op zaterdag ben gaan spelen, was een weloverwogen keuze: sowieso ben ik het gewoon gewend van ´vroeger´ (en vertrouwd is – bijna – altijd goed) en daarbij is het erg fijn om nog een dag weekend te hebben na de inspanningen in wei of zaal. Goed voorbeeld doet volgen, dus inmiddels speelt de halve seniorenafdeling van Synergo op zaterdag.
Gisteren, zaterdag 18 december, was ik in eerste instantie iets minder gelukkig met deze keuze: spelen na een bruiloftsfeestje op de vrijdag is tegenwoordig een opgave. Vroeger maalde ik niet om een wedstrijd na een avond stappen, maar tegenwoordig (oma vertelt) valt me dat toch echt iets zwaarder. Met spierpijn van het dansen (en van de barre wandeltocht heen en terug over spekgladde wegen) en een ietwat licht hoofd van het bier, stond ik de ochtend na de bruiloft van teamgenoot Bouke en zijn Marloes niet echt te springen om te gaan korfballen. Maar goed, na een kopje koffie, de zaterdagboodschappen, twee ciabattini´s en de krant kon ik er wel weer tegen. Aldus aanvaardde ik de tocht naar De Bilt.
En dat brengt mij dan bij de voordelen van de zaterdag. Of eigenlijk bij het enige echt heel erg grote voordeel: wat spelen we toch ontzettend prettig dicht bij huis! Waar ik vorig seizoen menig zondag volledig aan het korfballen spendeerde, ben ik nu met een kwartiertje bij de uitwedstrijden (Hebbes, Nova, DOS, Victum…). Een reis naar Hoograven duurt langer.
Bijkomend voordeel is, dit weekend althans, dat onze wedstrijd gewoon door kon gaan. Vrijwel alle League-wedstrijden, maar ook bijvoorbeeld de wedstrijd van het 2e werden afgelast (terecht overigens) en ook enkele jeugdwedstrijden gingen niet door. Op Twitter las ik de opmerking dat ze misschien de veldcompetitie maar af moeten schaffen om alle zaalwedstrijden in te kunnen halen… Ondertussen werken wij gewoon probleemloos ons zaalprogramma af.
´Probleemloos´ brengt me ten slotte daadwerkelijk bij de wedstrijd van gisteren: binnen tien minuten stonden we namelijk al met 1-6 voor. Vrijwel alle doelpogingen eindigden als doelpunt en dat hadden we nog niet eerder meegemaakt. Tot nu toe hebben we erg veel moeite om meer dan 11 (wat zeg je? 11? ja, 11!) doelpunten per wedstrijd te maken, dus deze vliegende start was ongekend. Gelukkig stokte de doelpuntenmachine aan het einde van de eerste helft even, dus kenden we onszelf weer terug. Door de bemoedigende woorden in de rust van reserve/coach Judith, die de spijker op z´n kop sloeg door te vertellen dat we niet meteen in paniek moesten raken als de kansen er even niet in gingen, herpakten we ons echter en bouwden we vrolijk door aan onze overwinning.
De tweede helft raakte Karel op dreef met zijn afstandschoten en ook de rest van het team scoorde er lustig op los. Als een ware doelpuntenmachine walsten we over Nova heen, dat het moest doen met enkele momenten van onachtzaamheid bij ons om te kunnen scoren. Invaller Ruben speelde helaas net te kort mee om ook te kunnen scoren, maar verder wist iedereen een bijdrage te leveren aan de eindscore van 9-18. Een prima teamprestatie en een fijne uitslag om de korfballoze kerstperiode in te gaan.
Femke
