Drie punten voor, drie punten achter

Zondagochtend was het weer zover: het is gewoon standaard geworden dit zaalseizoen. Eén; we verzamelen gigantisch vroeg. Twee; het sneeuwt. Ideale voorbereiding natuurlijk om een wedstrijd te korfballen!

Om 8.30 uur bemerkte ik dat mijn vroege ochtendplanning de mist inging; “O jee, ik moet krabben (*)!” Natuurlijk had ik al veeeel eerder mijn bed moeten uitkomen en daar werd ik meteen aan herinnerd.

Douchen, aankleden, ontbijten, tas inpakken. En ja, krabben. Tussendoor nog proberen wakker te worden. Direct een meevaller: op de auto lag sneeuw die ik er eenvoudig kon afvegen. Iets later dan 9.00 uur was Synergo 2 dus gereed om te vertrekken. En toen het -ondertussen standaard- grapje of we wel durfden rijden was gemaakt, konden we echt weg. Op naar Den Haag.

Niet
’s Ochtends om 10.45 uur in Den Haag zijn er (minimaal) twee dingen die ik per se niet wil doen. Eén; last hebben van een houten vloer die zo glimt dat ik last krijg van mijn ogen en twee; korfballen op dit onmogelijke tijdstip! Maar helaas, er was anders besloten. (“Hoe ga ik deze wedstrijd doorkomen?”) Nog even mijn teamgenoten scannen; hoe lopen zij er vandaag bij? Maar ook daar flink wat wallen en reutelende geluidjes. Ik ga niet opvallen…

Wel
Erg leuk om te ontdekken dat we niet alleen waren in DH! Luc, Chris, Walter en Ferry waren onze supporters. En toen ook nog Maurice, Christa en Femke binnenkwamen, voel je toch meer druk om het ze in ieder geval een béétje naar de zin te maken.

Voor
En dat gebeurde! Marijn had na haar eerste balcontact de bal al door de mand gegooid. 0-1! (“Tijddd!”) HKV/Ons Eibernest bleek ook niet voor niets al vroeg uit het eibernest gekomen te zijn en kwam met 3-1 en 4-2 voor. De schoten van ons ‘eerste verdedigingsvak’ waren erg zuiver, waardoor we snel tot 4-4 terugkwamen. Bij 6-7 stonden we voor en liepen uit tot 6-9. Drie punten voor!

Achter
In een spannende fase kwam HKV/OE dichterbij, liep Synergo weer uit (8-10, 10-11), en kwamen we achter met 12-11 en 13-11. De spanning was blijkbaar zo groot (of het ging zo snel) dat in deze fase geen doelpunten genoteerd zijn. Bij 13-12 en 13-13 pakte de schrijver het weer op. Raar, want juist deze doelpunten van Robin waren het echt waard in extase te zijn (ons ‘eerste aanvalsvak’). Daarna liep HKV/OE weer uit. Van 14-13 naar 16-13! Drie punten achter! Het zou toch niet weer.?!

Gelijk
16-14, 17-14, 17-15! 17-16 en 17-17. Met nog twintig seconden te gaan, was Synergo op zoek naar de winnende. Dit hadden we toch wel verdiend! De kansen werden echter niet verzilverd. Het bleef gelijk. (Drie seconden na affluiten vloog de bal vanuit de hoek van het vak wel door de mand… bedankt, Ilse…)

En nu?
Het was een mooie en goede wedstrijd. Synergo heeft gestreden! Helaas was het niet genoeg om degradatie te voorkomen. Zo dichtbij!

Niet alleen deze wedstrijd; ons zaalseizoen had meer van dit soort wedstrijden; zo dichtbij (dit geldt niet voor de afstanden die we moesten rijden.). Laten we in de laatste thuiswedstrijd winnen van SDO; hebben we in ieder geval nog een zevende plek

Sander.

PS. Op 14 maart moeten we naar Dordrecht. Ik verwacht wat sneeuw en ijs.

* Van de auto…