Kamp 2004; anders dan anders
Vrijdag 28 mei 2004 tegen het eind van de middag verzamelde iedereen in de Synergo-burcht. Het weekeinde van het kamp stond voor de deur! De kampcommissie had de grote eer het kamp te mogen openen. Koning Synergo had voor de kampdeelnemers een instructie voor het weekeinde en de komende autoreis. Uiteraard zouden de kinderen tijdens de reis zich allemaal netjes gedragen, zouden ze stilzitten en vooral nergens aankomen. En zoals Paula en Sander al hoopten, waren de meeste kinderen flink aan het snoepen van de bij het inchecken gekregen zakjes snoep.
Er was echter één klein puntje dat echter voor onverwachte problemen zorgde. Rijkswaterstaat had een week voor het kamp de N11 aangelegd, waardoor de route naar het kamphuis niet meer klopte. Zo werd dit voor sommige mensen toch nog een hele activiteit. In het kamphuis stond ridder Arjen klaar om iedereen te verwelkomen. Elegant was het niet echt, maar we waren tenminste welkom en dat is natuurlijk altijd fijn. Zeker als het kampkasteel naast een kerkhof ligt en Germay, Iris, Michelle en Esther hier van te voren al slapeloze nachten van gehad hebben. En als je toch niet kunt slapen, ga je met z’n allen bij elkaar liggen. Resultaat was dat Nomi en Sandra drie nachten lang een hele meute op hun twee luchtbedden hadden liggen.
Inleveren
Regel één van de kampregels was dat iedereen zijn zakje snoep weer moest inleveren. Er was namelijk niet gemeld dat je het mocht opeten. Bij de gedachte alleen al was er al genoeg voorpret, maar het bleek dat er toch nog wat mensen waren die het al niet vertrouwden. Nee, ze waren niet vergiftigd! Een van de andere regels van het kamp was dat er veel lol gemaakt moest worden, maar ook dat iedere kampdeelnemer verplicht was minimaal 1 douche te nemen dit weekeinde (let op het woord minimaal!).
Nadat de teams bekend gemaakt werden om dit weekeinde voor Koning Synergo te strijden, kreeg ieder team een eigen kleur petje. Een wereldidee, want op deze manier kun je altijd zien of je echt moet ingrijpen als er vals gespeeld wordt. En bij het eerste spel was het al raak, de Geldwolf. De dwergen moesten enveloppen smokkelen naar de andere post en als er een appel in de enveloppe zat, werd er 20 Euro verdiend. Voor een banaan werd er niets uitbetaald. Uiteraard waren er enge jagers die de enveloppen van de dwergen wilden afpakken. En na een indrukwekkende serie appels durfde Denise wel te gokken wat de nieuwe enveloppe zou zijn. En ja hoor, er kwam geen eind meer aan deze bananenfase! Ook Jeffrey zat met dit probleem, maar hij loste het anders op; door Sander Ha’s zaklamp af te pakken kon hij van te voren kijken wat hij mee zou nemen!
Slapen
Nadat verteld was dat niemand mocht vergeten de volgende ochtend Sneeuwwitje wakker te kussen, was het tijd om te slapen,. Slapen? Ja, slapen! Dit was echter niet aan de B besteed. En dan blijkt ook dat de C wel graag meedoet. We zullen de onsmakelijke onderwerpen en geluiden niet vermelden. Maar ze zijn wel op te vragen hoor, want iedereen heeft mee kunnen genieten van het gewauwel. En toen Karel plots recht overeind schoot om te vragen hoe het allemaal precies zat, bleek dat ze zelfs boven zijn gesnurk uit gekomen waren.
Voor de volgende ochtend moet vermeld worden dat Paula en Karel als eerste wakker waren. Hoewel, Paula lag ineens weer in de eetzaal in een zeer diepe slaap. En Karel bleek toch niet zo wakker te zijn, want het waren alleen Eva en Rob die ons prinsesje wakker kusten. De rest van de kampdeelnemers liep met vragende blikken snel voorbij. De schone slaapster had nog wel haar tanden extra gepoetst! Na het ontbijt stond het volgende spel op het programma: Rag de spinnen en schrob de vloer. Sommigen stonden al klaar voor het corvee, maar het bleek een spel te zijn: blind volleybal en flessen met water om gooien.
En hier kwamen die petjes weer enorm van pas. Dit bleek echter achteraf; op een foto is Rik namelijk bezig zijn pet met water te vullen. En dat terwijl Sander Ho er voor de eerste keer echt van overtuigd was dat er niet was vals gespeeld door de blauwe groep. De ommekeer was toen Marga per se met een grotere bal wilde spelen en zo haar partijtje flessengooien won. De rol van Lieke en Arjen van de rose groep leverde echter wel het eerste officiële protest van het weekeinde op: volgens de witte en beige groep was het onmogelijk dat de emmer driekwart vol zat (of één kwart leeg, ligt eraan hoe je het wilt lezen). De beige en witte groepen riepen overigens om het hardst dat het tijd was toen zij om en om voor stonden tijdens het blind volleybal. Hadden ze nu maar de opslag van Bram gebruikt. Zijn opslag leek erg op een korfbalschot, maar het heeft veel punten opgeleverd! De afterparty van het spel begon toen Nathalie met kleren en al in het water stond om wat af te koelen. Het eindigde ermee dat iedereen drijfnat was (gegooid). Nee, dit telde niet mee als douchebeurt.
Naar het bal
’s Middags kregen we de officiële uitnodiging voor het bal. Dit ging samen met enkele special effects van rook. In de uitnodiging stond dat we er voor moesten zorgen dat Assepoester naar het bal kón gaan: Zorg voor het bal. In het centrum van Alphen waren dus vier groepen op zoek naar verdachte personen. Behalve Peter, hij was op zoek naar zijn pet. Sander Ha bood hem zijn pet aan, want Sander was in het drukke centrum liever zijn eigen pet kwijt dan Peter. En zo kwam het dat op een hoek een jongleur de benen nam en dat er een blauwe groep achterna rende. Verdacht? Als er een groep kinderen ineens op je afrent kan ik het begrijpen. Wel verdacht waren Eva de Kabouter, Paula de Wolf en Lieke de Heks. En als je dan ook nog eens Robkapje of KiKarel Tovenaar tegenkomt… brrrr.
Of neem nu Arjen Hood, die een appel van iemands hoofd moest schieten. Eva merkte terecht op dat hij eigenlijk van de rijken hoort te stelen. Als klap op de vuurpijl lag daar ineens midden op het marktplein Johanroosje (met knuffelbeertje!). Maar denk nou niet dat iemand haar even wakker wilde kussen hoor. Na tien minuten onderhandelen wilde Ilse het uiteindelijk wel doen. Voor tien spekkies, de afzetter!
Sneeuwhedwigje had verderop eigenlijk dezelfde problemen. Een vader wilde zijn zoon graag aan de vriendin helpen en meldde zoonlief dat ze van zijn leeftijd was. Hij weigerde. Ondanks dat Lennart een stuk jonger was, bood hij aan Sneeuwhedwigje wakker te kussen. Nou ja, voor 3 snoepmuisjes dan. Van de attributen die we bij alle posten kregen hadden, moesten we zorgen dat Assepoester naar het bal kon. Dus met de pompoen, een lap stof, naald en draad, schaar, appel, muizen werden de mooiste creaties van koetsen en baljurken gemaakt. Kitty ontpopte zich als een echte modeontwerpster en naaide een schitterende baljurk, terwijl een andere groep een schitterende cabrio-koets introduceerde. Klein puntje: Assepoester was voor het bal nog geen prinses en mocht dus geen kroontje dragen!
Blauw… van de rook
Onze keukenprinsessen Pascalla en Davida kregen het ‘ avonds voor elkaar om de hele keuken blauw van de rook te krijgen. Maar, als ze de grond gingen liggen, konden ze elkaar nog zien. Ook is het ze gelukt die avond vier keer de stoppen eruit te laten slaan. En dan nog lopen mensen te klagen over het eten! Toegegeven, ik heb ook wel eens een lekkerder biefstuk gehad.
Wie het weet
’s Avonds ging het erom; Wie het weet mag het zeggen. Het kwam er op neer dat iedereen vijf vragen moest beantwoorden. Als je het antwoord niet wist, dan kon je hulp vragen bij je eigen groep. Dit kostte natuurlijk wel een extra inleg. Toen Lieke riep dat Quinten voor hulp naar zijn groep moest komen, was zijn antwoord dat zij het antwoord toch niet wist. Op de vraag hoe oud alle begeleiders van het kamp bij elkaar opgeteld zijn, had Sjoukje geen hulp nodig. Zij zat er slecht 1 jaar naast! Dit was trouwens hetzelfde meisje dat van te voren al wist in welk plaatsje het kamp zou zijn…?!
De tocht naar het bal
Na dit spel kwam De tocht naar het bal. Maanden had Leon op dit moment gewacht om bij het kampvuur zijn spookverhaal te mogen vertellen. Al snel dook iedereen weg om aan het bal te beginnen. zeker toen ook op veler verzoek de sneeuwbal kwam aan schuifelen. Toen iedereen op bed lag, werd Alphen opgeschrikt door een verschrikkelijk gekweel. Het was het nachtelijk gezang van Eva, Arjen, Pascal Sander Ho en Leon. De meest walgelijke en valse liedjes werden ten gehore gebracht. En toen in de late uurtjes eindelijk werkelijk alle liedjes voorbij gekomen waren, kon iedereen met een gerust hart gaan slapen.
De barre tocht
Ook de zondag waren Paula en Karel weer als eerste wakker en ze zorgden voor een wake-up call. Helaas was er na het bal een glazen muiltje blijven liggen en kwam Prins David langs om alle dames hun schoen uit te laten trekken. Lizet dacht echter het muiltje te passen met haar eigen schoenen aan. Ik begin nu eindelijk te begrijpen waarom die meiden altijd zo lang bezig zijn om zich te verkleden. Helaas was er niemand die het muiltje paste en most de prins weer verder zoeken. Ook wij moesten weer verder: de barre tocht van Hans en Grietje stond voor de deur! De buikschuiver kreeg wel een heel letterlijke betekenis dankzij Leon. Maar zonder enorme buik haalde Tim iedere keer weer het einde van de zeepbaan.
Ondertussen zaten Judith en Oskar in de boot en liet onze gentleman Judith al het roeiwerk uitvoeren, terwijl meneer lekker zat te genieten van het ritje. Hij was echter de beroerdste niet en wilde de bal wel even door de drijvende basket gooien. De boot van Lou en Ilan werd geteisterd door twee enge watermeiden die de boot wilden omgooien. Germay en Michelle wilden namelijk wel wat bonuspunten verdienen, maar de beide heren dachten daar toch duidelijk anders over. Ook het wapperen met een kartonnetje om een ballon vooruit te krijgen bleek moeilijker te zijn dan gedacht. Zeker als er wind staat, hè Marieke? Wat we nog willen vermelden is dat het blauwe team het voor elkaar heeft gekregen om met vier personen op 1 krat cola te staan! Dat ging beter dan vooruit komen…. Ook het vermelden waard is dat Maarten een poging deed drie begeleiders omver te gooien met het skippybal gooien. Zijn skippybal miste Karel, Arjen en Eva op een haar na.
De barre tocht (reprise)
Na de lunch stond De Barre tocht (reprise) op het programma. Jaja, zo makkelijk hadden Hans en Grietje het niet! Zeker als je met je blote voet in een tentharing gaat staan. Opvallend is dat juist Leon continu riep dat iedereen zijn schoenen moest aanhouden. Door Leons actie moest zijn zus haar schoenen ook uitdoen om met een sok Leons voet te verbinden. Het werd een enorme barre tocht toen de regen begon mee te spelen. De beige en witte teams hebben waarschijnlijk grote invloed gehad met hun natte sponzenregen van die ochtend. Helaas moest de barre tocht afgelast worden. En zo zagen wij in de middag verschillende groepjes over het kamphuis verspreid.
Groep 1 was een film aan het kijken. Groep 2 was spelletjes aan het doen. De andere groep was heel druk aan het praten. Zoë, Annemarije en Sanne hebben namelijk uit betrouwbare bron vernomen dat Merel in ieder stadje een schatje heeft, omdat het anders zo saai wordt; Ruben heeft met Sjoukje; Michelle van de P. vindt Ruben uit haar klas wel leuk; de naam van het vriendje van Marga begint met een A; Jari en Michelle S hebben samen wat; Kim vindt Floris wel leuk; Mathijs staat al weken te springen om met Kitty te schuifelen; Lieke is zwanger en ze heeft Robyns Snoopy-pyjamabroek meegenomen. Die past namelijk heel goed bij haar Snoopy-onderbroek; Lou schijnt iets te hebben met Floor, Khadim zit ook achter haar aan, maar Rafael van der Vaart is ook nog een optie. Helaas zat Katja even niet op te letten en heeft ze het klapstuk niet gezien. Niet met je ogen knipperen de volgende keer!
Het snoephuisje
Na weer helemaal op de hoogte te zijn, konden we naar Het Snoephuisje. Zingen geblazen! Iedere groep kon punten halen als ze het geboden aantal regels van het liedje konden zingen. Een nadeel als je Sander Ho in je groep hebt, want hij kan de hele groep overstemmen. Zeker als je dan nog fout zingt ook. Karel deed het anders, hij kende geen enkel liedje behalve… het stukje tekst ‘o wee o’ van ‘Heb je even voor mij’! Het was ondertussen de hoogste tijd om uit het snoephuisje te ontsnappen en om dezelfde route door het bos te lopen als Hans en Grietje gedaan hadden; de Poging tot ontsnapping. Ook hier zorgde de regen ervoor dat het een barre tocht was, maar dat mocht die avond de pret niet deren! In de verte was een lichtflits te zien. En ineens stond er een eng persoon met masker naast je (tenminste, als je goed gelopen was).
Op de brug stond er een visser een zwaar ding uit de sloot te hengelen. Gelukkig dat Karel gewend is om zware dingen te tillen. Helaas, het was niet de gehoopte brandkast, maar een vuilnisbak. En net op het moment dat Mats de groep vertelde dat hij een raar voorgevoel had, sprongen heks 1 en heks 2 uit de bosjes. Het groepje sprong een meter de lucht in. Wie zouden het toch zijn? Het kon niet alweer Paula zijn, want die waren we zojuist al bij twee posten tegengekomen. Over Paula gesproken, zij moest even plassen, waardoor de groep weer even moest wachten. Maar het ruziënd stel dat om de hoek zat dus ook! In het vuur van de strijd had de blonde vrouw de deegroller stuk geslagen op haar man! Vervolgens was de handtas een mooi alternatief, waar de arme man een zeer pijnlijke neus aan overhield.
Na de heksen was de toon gezet. Floor die om de twee meter een meter de lucht invloog, bewegende bomen, lichtjes, we zijn van alles tegengekomen. Ook een of ander gek wijf op een step dat hulp wilde hebben van prinsen om de prinses wakker te kussen (o jee, ik heb geen snoepjes bij me!). Bij een verlichte kist aangekomen bleek er tot grote opluchting van Erik, Ilan en Ruben dat er helemaal niemand in lag! Maar er sprongen twee ninja-achtige wezens onder de kist vandaan die ons zwijgend maar zeer indringend de weg wezen! Als er dan staat dat je het water moet volgen, is het niet handig om een voetbalveld over te gaan lopen, Astrid! Vrouwen en routes… Maar goed.
Vervolgens kwamen we twee vissers tegen, die echter geen idee hadden waar Juna het over had. En ineens verschenen er twee ongelofelijk irritante kabouters die ons nog natspoten ook. En oog in oog met de lelijkste van de twee was Michelle van de P. er heilig van overtuigd dat het Dennis was. Even verderop kwamen we een verregend oud wijf tegen dat maar brabbelde over kou en een beest. De stukken vel hingen aan haar nek. Op dit moment wilde de halve groep omkeren, maar na enig aandringen gingen we dan toch verder. En ondanks dat het danscafé een aantrekkelijke optie was, is iedereen er maar voorbij gelopen. Michelle S. durfde alleen maar op Arjens rug verder. Maar als je dan een donker bosje inloopt, lijkt het daar boven ook zo veilig niet. En ineens verscheen daar het kamphuis en was iedereen opgelucht dat ze er weer waren. Maar op de brug aangekomen spoten er ineens twee enorme waterstralen uit het water naar boven en bleek dat er twee duikers in het water lagen te wachten om die mooie droom even te laten verwateren. Na de ontsnapping stond er knakworst te wachten. Vervolgens is gebleken dat Leon erg van slagroom houdt, maar hoogtepunt van de avond was natuurlijk Liekes mop van de koe bij de bakker. Eva vond de mop zo geweldig dat ze enorm melig werd. Omdat ze te weinig geslapen heeft, jaja.
Vul ’t mandje
De volgende ochtend klopte er bij het wakker worden iets niet. Karel en Paula waren er niet. Ze zijn natuurlijk de jongste ook niet meer en hadden zich verslapen! Voor Vul ’t mandje was het de bedoeling om appels te stelen. In de appels zaten puzzels die opgelost moesten worden. Deze appels werden echter bewaakt door geblinddoekte jagers met een ultramodern en effectief wapen. Maar Manon, als je appels bewaakt en dieven probeert tegen te houden, spuit dan niet elke keer je hulpje nat! Erik was heel snel om een appel te stelen, maar vergat er een mee terug te nemen. Anouk had een andere tactiek door de jagers uit te dagen en zelfs op een halve meter afstand langs ze te kruipen. Nadat alle puzzels waren gestolen en opgelost, ging iedereen op Wolvenjacht.
Ondertussen waren de eerste ouders al aangekomen op het kamphuis om iedereen weer mee terug te nemen naar Utrecht. Er waren echter geen kinderen die meewilden, want iedereen was bij het zien van de ouders gauw aan een speurtocht begonnen. Maar wat er die middag nou allemaal gebeurde is een raadsel. Rob en Johan verloren tijdens het uitzetten van de tocht de helft van de opdrachten, Astrid belde gewoon even naar huis om te vragen hoeveel een gros is, Hedwig belde naar het kamphuis om te vertellen dat ze op het speelveld was, maar dat ze geen idee had waar ze was. En op de laatste dag kwam Karels inbreng van pas: de derde verfilming van een van de sprookjes van 1001-nacht is Sindbad de Zeeman! O wee o! Als klap op de vuurpijl waren de kinderen die dag zo ontzettend rustig! Het hele kamp hebben we ze rustig moeten krijgen, maar die ene middag was het zo ongelofelijk stil! En Kim liep bij terugkomst haar ouders gewoon straal voorbij.
Winst!
Na de puntentelling bleek dat de blauwe groep de meeste punten had verzameld, waarna het kamp officieel werd afgesloten. De terugreis kon beginnen. Maar als je lang voor een verkeerslicht moet wachten, is het toch wel netjes van Sander Ha om ook even wat snoepjes door het raampje van Eva’s auto te smijten. Meteen daarna enorme spijt, want eigenlijk hadden we die snoepjes zelf hard nodig om onze kelen te smeren. Annemarije vond haar stem nog veel te goed, zodat zij, Katja, Sander Ha, Merel en Sander Ho de hele weg keihard hebben gezongen (volgens de plaatselijke politie was het meer gillen en blèren) om onze stemmen wat minder goed te maken. Nou, dat heb ik geweten de week erna; het is gelukt!
De opbrengst
Aangekomen in Utrecht waren alle spullen weer netjes uitgepakt en opgeruimd. Behalve de enorme berg kleding die is overgebleven! 10 T-shirts, 9 handdoeken, 21 theedoeken, 2 onderbroeken, 9 paar sokken en 11 losse sokken, 1 panty, 2 hemden, 5 vaatdoeken, 1 tasje, 9 truien, 3 (spijker) broeken, 4 petjes, 1 muts, 1 spijkerjas, 1 rok, 2 korte broeken en natuurlijk de zwembroek van Lou (de wasmachine van Paula heeft overuren gedraaid). Eindelijk konden we gewoon neer ploffen en naar bed gaan. Nog maar 355 nachtjes slapen tot het volgende kamp!
Tot slot
Uiteraard wil de kampcommissie nog even gebruik maken van de gelegenheid alle mensen te bedanken die hebben gereden, die in de regen als post hebben rondgehangen (of gezwommen) en natuurlijk alle begeleiders en onze keukenprinsessen. Bedankt!
De kampcommissie.
Paula van Luijn, Leon Rötscheid en Sander Hofman.
PS. Ineke, ik heb je lieve glimlach gemist!
Rectificatie
In de Synopsis van juni (jaargang 8, juni 2004) is in het kampverslag vermeld dat toen iedereen op bed lag Alphen werd opgeschrikt door een verschrikkelijk gekweel. Het was het nachtelijk gezang van Eva, Arjen, Pascal, Sander Ho en Leon. Dit bleek echter niet juist te zijn. Het was het gekweel van onze eigen Johan dat Alphen deed opschrikken, is ons later vermeld.
De tekst zou dus moeten zijn:
“Toen iedereen op bed lag, werd Alphen opgeschrikt door een verschrikkelijk gekweel. Het was het nachtelijk gezang van Johan, die samen met Eva, Arjen, Pascal, Sander Ho en Leon bij het kampvuur zat. De meest walgelijke en valse liedjes werden ten gehore gebracht. En toen in de late uurtjes eindelijk werkelijk alle liedjes voorbij gekomen waren, kon iedereen met een gerust hart gaan slapen.”
Wij verzoeken iedereen dit stukje tekst uit te knippen en over de verkeerde tekst van de vorige Synopsis te plakken. Tot slot willen wij onze excuses aanbieden voor het ongemak.
De kampcommissie.
