Paralympisch korfbal en andere zaken

Tja, het zit niet altijd mee. Soms heb je botte pech. Het leven is een tranendal… Nee, nu ga ik overdrijven, maar dat het nogal balen is om op je eerste training je enkel te vernachelen, dat behoeft geen nadere uitleg. En ik was dus zo stom.

Dientengevolge heb ik al twee competitiewedstrijden langs de kant van het veld mogen doorbrengen en dan ga je als vanzelf mijmeren over korfbal als Paralympische sport. Voor mensen met gekwetste enkels of anderszins een handicap. Hoe dit er precies uit moet komen te zien, daar ben ik echter nog niet achter, dus het verdient nog enige nadere uitwerking. Maar ach, we hebben nog even tot 2028, voor het geval Nederland dan daadwerkelijk de Olympische Spelen (en daarmee ook de Paralympische) gaat organiseren en korfbal wellicht een heel pietepeuterige kans heeft om op de Olympische agenda te verschijnen.

Afijn, tot die tijd zullen de geblesseerden onder ons zich anders moeten vermaken en ik deed dat afgelopen zaterdag met een mooie wandeling (niet te lang, want ook daarvoor was mijn niveau nog ietwat te Paralympisch) in de Blauwe Kamer te Rhenen. Dat is een mooi rivieruiterwaardengebied met een oude steenfabriek en slobeenden. Oh ja, en Konikpaarden en Gallowayrunderen – aan natuur geen gebrek. Gaat dat allen zien, maar niet tegelijk, want dan wordt het te druk en dat zou jammer zijn.

Gaat dit verhaal nog ergens heen? Komt er verder nog iets van korfbal in voor? Jawel, want na de wandeling togen we naar Wageningen, alwaar Synergo 4 aan de tweede wedstrijd van het seizoen ging beginnen, tegen het altijd lastige, want jeugdige Wageningen 7. We dachten net op tijd te zijn voor het beginsignaal, maar bij gebrek aan scheidsrechter was de wedstrijd voor ons te laat begonnen en nu pas ergens halverwege de eerste helft. Tijd zat dus, maar ook enige paniek bij de teamleden omdat Ingrid en Bram om vijf uur bij het derde moesten spelen. Gelukkig bleek het allemaal net te passen.

De wedstrijd verliep op zijn minst opmerkelijk: de eerste helft scoorde Wageningen 0 (zegge: nul) doelpunten en Synergo 5 (wat ook niet heel veel is). De scheidsrechtster probeerde haar stempel nogal te drukken en aanvoerster Esther mocht geen k*t zeggen. En zo waren er nog wel wat vreemde dingen te melden. Laten we ons beperken tot het spel.

Dat zag er al vele malen beter uit dan vorige week, dus binnen korte tijd lijkt er al echt een team te ontstaan. Met aardig wat nieuwe spelers binnen de gelederen (of spelers die nog niet zo vaak met elkaar gespeeld hebben), is dat best prettig te noemen. Natuurlijk, niet iedere pass verliep vlekkeloos en sommige aanvallen stierven nog in goedbedoelde schoonheid, maar dat gaat allemaal goed komen. Binnenkort gaan we met z’n allen uit eten, dus daarna gaan we iedereen helemaal versteld doen staan. Een kampioenschap behoort tot de mogelijkheden.

Uiteindelijk eindigde de wedstrijd overigens in 5-11 en kunnen we concluderen dat het geen moment echt spannend is geweest.

Femke